İnsana yasaklanınca bir kere,
İki adımda geçebilceğim 5 metre,
Yıllar kadar uzun,
Zaman kadar sonsuz geliyor.
5 metre ötemde bir timsahın gözyaşları,
Sorular var soramadığım,
Cevaplar var alamadığım,
Belki duymak istemediğim,
Belki sormaya çekindiğim.
Bir zaman sonra sorular da anlamını yitiriyor zaten,
Bu dünya hayatı bir simülasyondan ibaretse eğer,
O halde nasıl bu kadar can yakıyor sevgiler,
Yaşanamayanlar yaşansın istiyorsun,
İçini sızlatıyor hayaller.
Söyleyemediğin onca söz,
Sevip sevilmeyince küsüyormuş insan gökyüzüne,
Her yer neden mavi ve umut vaadediyor,
Oysa benim dünyam karardı.
Ne güneşin doğuşu,Ne kuşların cıvıltısı,
Teselli olmuyormuş sızlayan yarana,
En kötüsüde sevdiğin sevgine karşılık vermedikçe,
Onun, gözünde yavaş yavaş sıradanlaşması,
Yüzüne baktığında açan çiçekleri,uçan kuşları değil kusurlarını görmen,
Hasretle şiirler yazdığının,
Herhangi birine dönüşmesi,
Şairler buna nasıl dayanıyorlar anlamıyorum,
Ben bir şairin kalemine,
Ve bir telepatın hayal gücüne sahiptim,
Ama bir dilencinin özgüvenine sahip olmadığım için,
İkisi de bir işe yaramadı,
Nasıl yemek için dilenemezsem,
Ondan da aşk için dilenemedim,
Seni uzaktan seviyorum,
Varlığımla rahatsız etmeden,
Seni telefonumdan değil,
Şarkılarda şiirlerde arıyorum.
Fuarda bir Chiron'a uzaktan bakar gibi,
Yanlızlığı seçmek her zaman kolay olandır,
Bir kere seçince insan yanlızlığı yılların nasıl geçtiğini anlamaz,
25 yaşına gelirsin elde yok avuçta yok,
Kimsenin yüreğine dokunamamışsın,
Kimsenin yüzündeki bir tebessüm olamamışsın,
Gençliğinin yavaş yavaş kayıp gittiğini izlersin çaresiz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!