Ahmet Özdoğan Şiirleri - Şair Ahmet Özdoğan

bir cadde birkaç insan ve binlerce telaş yorgun dolaşıp durmak sürüklenmek ayrılıklarla umutlarla gözümde parıltılar dolanır zaman gelir dağların doruklarındayım bazen de denizin delirmen maviliğinde kendimden söz ederken alevlenir içim tutuşur umutlar tutuşur ayrılıklar geceler bitmezcesine kaplar her yanımı gözümde kupkuru yaş mı ne gök yüzünde bir yıldız bir ben şaşkın ve esrik geceler uzun diyorum çekilmiyor kahır dalıp gitme be gönül sabaha vakit çok yakın çook yakın… Şubat 1981 Artvin

yazmalı anlatmalıyım nerde açarmış karanfil falan umuda nerden düşer bir kan damlası nereye böyle gergin bir yay gibi endişeli alanlardan yüzü dönük yazıyorum artık uyuşuk ve yorgun kasabanın alaca karanlık bir köşesinde değişmez hani şundan veya bundan yana arayışlar içindeyim kör kuyularda kokuşmadayken yitenler öylesine çok öylesine karışık nasıl ki bu şiir dopdolu haykırışlı ve delicedir nasıl ki bu yaşam biraz inişli birazda yokuşçadır fakat ürkek bakma yüzüme istesen de deli dolu esintime kapılamazsın yüreğim belki okyanusun dibindedir beklide güneşin çekirdeğinde başka ne yazayım anla artık anla bir şeyler… Şubat 1981 Artvin

ey İstanbul
sana göçüp, göçüp doluşan
sende ekmek aş uman
nice insan
didinir, tırmalar
arar ha

İzmitteyim içim dumanlı yollarda derbeder biri yaylaların çiçekleri gülleri aklıma düştü yine uzaklardayım, nerelere gitsem tanıdık bir yüz ararım köyümün kırları bayırları aklıma düştü yine efkarlıyım bir büyük içsem sönermi içimin alevi Hertvisin dereleri, tepeleri aklıma düştü yine atsam kendimi dışarı yırtsam bağrımı, yolsam saçlarımı çocukluğumun bahçeleri bağları aklıma düştü yine... Temmuz 2010 - İzmit

İşte yine şehir yıllarca tozunu, dumanını yuttuğum aç, meteliksiz kaldığım şehirde¦ cadde boyunca insanlar insanlar döner dururlar huysuz danalar gibi fakat yorgun- cadde boyunca vitrinler vitrinler bakılır durulur gözler görülmemişleri arar gözler gezer durur fakat yorgun yılgınlığımı anlatamam satırlar boyu her demde tazelenedursun nede olsa alıştık uzayan boyutsuzluk sonsuzun okyanusunda gidedursun gemimiz nede olsa alıştık alıştık artık alıştık.. Ekim 1975 Artvin

bana dağdan kopan bir çığ çarparsa
esen yelden gelen bir haykırışla
yağmur altındayım ıslak ıslak
tüm kirlerimden arınırken
yeni doğan şafakla beraber
baharın dallarında tomurcuk

taşın toprağın altın olsa plazaların malım olsa sarayların evim olsa gelmem sana bir daha en alımlı yüzün olsa bin bir şifa suyun olsa anzer gibi balın olsa bakmam sana bir daha yedi tepende sofra olsa bahçende cennet olsa yollarında halı olsa koşmam sana bir daha iki yakana biçare göçler gelse kimsesizlere kimseler baksa açlar, açıklar umutlara koşsa dönmem sana bir daha Ahmet Özdoğan Mayıs 2012 Körfez- İzmit

yüzbinlerce insan beyni umutsuzca otuz haziran günü dizildiler sıralara yıl bindokuzyüzyetmişyedi ve üçyüzkırkbeşbinbeşyüzbeş aday yarış atları gibi sıralara konmuştuk her birimiz ayrı yerlerdendik oysa kimimiz doğudan, kimimiz batıdandık becerilerimiz içimizde patlamaya hazır bir volkan bense sorulara bakıp duruyordum ama göğsümde bir şeyler feryat ediyordu bilmek isterdim karmaşık soruları ama ne çare yıkıldığım anlardı bir zaman sonra beton yığınının merdivenlerinden iniyordum yüzümde garip tebessüm hava kasvetli, kaldırım ne kadar dardı yollarda yürürken paramparça duygularla aklım düştü kaldırıma kaldırmadayken aklımı göğsümden bir ses yankılandı -bırak onu bırak! dudaklarımda garip tebessüm feryatlarla doluydu her yer tepeler, ağaçlar, kuşlar delirten esintiyle karmakarışık çok şey ağlıyor gibiydi bende hüzünlüydüm, ağlamaklı ve İstanbul boğazında sahil yolu yürüyordum kayıtsızca özel yaşamlar, yalılar arasında kaldırımlarda aklını düşürmüş aday… “Üniversite adayından” 30 Haziran 1977 Sarıyer İst.

gönlümde bir şeyler oluyor
ama anlatamıyorum
geçmiş günlerimi anımsarım
geniş caddelerdeki esrikliğimi
kar yağardı üstüme
ve zamanla neden yaşadığımı

Boğaz köprüsünden bakarken
çok alımlısın İstanbul
ama seni tanımıyor, anlamıyorum artık
hangi varoşlarında feryat, figan yankılar
hangi sokağında kan, revan boğuşmalar