Dünya kocaman bir silgi,
Elimi tuttum üzerine,
Döndükçe sildi beni..
Dünya kocaman bir fırın,
İçine girdim,
Algılama yeteneğimi kaybettim bu akşam,
Neyi niçin ve niye bana yaptığının idrakını yaşarken..
Üstüme gelenleri hep geri ittim..
İnandıklarım sağlama yapmamı engellemesin diye..
İşte ne olduysa o andan sonra oldu..
İnandığım dikilmişti karşıma..
Kendi içimde tutarım seni,
İçim kendime sığmaz, içim koşar durur..
Baktıkça görürüm kendimi sende,
Kendim içime sığmaz, kendim koşar durur..
İçim hep sana koşar,
Kendim tek sana durur...
Ürkmeme olanaktı sesim,
Hiç olmadığı kadar kalın ve uzaktan..
Öğretmedi hiç kimse bu sesi bana,
Ağzım kendi çıkarttı içinden..
Yutmayı denemedim diyemem,
Ama o da öğretilmeyenlerdendi..
Dar sokaktaki dar kapımsın sen,
Ve ben sende dolaşıp, sana varıyorum.
Yaklaştıkça çalmak istiyor ellerim seni,
Ve her seferinde engelliyor ellerimi yorgunluğum...
Adım attıkça kapatıyorsun kendini bana,
Nefretin sevgin, sevgin nefretin oluyor,
Aynasız bir gece;
Ne aynam var, ne de aynasız..
Sanki bilmişçesine,
Sokaklar bile ışıksız.
Aynasız sokak araları, ve ben varım..
Ben ayna olurum kendime;
Güneş gözümde bir uçurtma,
İpi elime dolanık.
Güneş beni ısıtır,
Yüreğime sarılıp..
(Bursa 18.07.2008)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!