Ahmet Nejat Alperen Şiirleri - Şair Ahme ...

Gece kaybolmadan önce şehir susar,
Işıksız sokaklar, sessizliğe bürünür.
Gökyüzü, yıldızlarla örtülü bir örtü gibi,
Karanlık örtüsüne bürünür, sessizlikle buluşur.

Gizemli bir huzur çöker her yanı saran geceye,

Bir rüzgârın dansıyla
savrulduğum an,
Gözlerimde biriken
yağmur damlaları,
Küçük bir çiçek gibi
açan hayallerim,

Gecenin sırları gizli gözlerimde,
Ay ışığına yazılır her bir dizede.
Rüzgar fısıldar, eski bir şarkıyı,
Karanlıkta kaybolan hayallerde.

Yıldızlar parlar, yüreğime düşer,

Bir yanımızda gündüz, öteki yanımızda gece,
Zaman, sanki bir terazinin ibresi,
Hüzün bir kefede ağır basar,
Neşe ise bir avuç serap gibi savrulur rüzgâra.
Kim bilir, belki yıllar bizi yoran bir şarkı,

Yıldızlar mırıldanırken gizemli türkülerini,
Benim içimde fırtınalar kopar, isyan başlar.
Gecenin karanlığında kaybolurken umutlarım,
Kalemimde çıkan duman, isyankar bir nefes gibi.

Geceye büründüm, siyahın kollarında,

Sessiz bir gecede adımlıyorum,
Yıldızlar üstümde parıldıyor.
Ruhumla baş başa kalıyorum,
Yavaşça kendimi buluyorum.

Bir rüzgar savurur, içimde yankı,
Sonsuzluğa doğru, bir çınlama.
Ay ışığında kaybolur her sızı,
Sesim rüzgarla, gecede kayar.

Geçiyor günler, mevsimler dönüyor,
Zamanın akışında kalbim buruk,
İçimde bir hüzün, yıllar özlüyor,
Anılar dolusu, geçmişim buruk.

İlkbahar gelir, bahar dalları yeşerir,

Ardından dökülen gözyaşlarım
Sessiz bir ağıttır kalbime
Hüzün ruhuma gölge gibi
Çöker ağır, derin biçimde

Kalbimin kırık parçalarını

Geçmişin karanlık izleri,
Bir zamanlar hüsranla dolu,
Şimdi gölgeler içinde kaybolan,
Bir hatıra gibi sessiz.

Bir zamanlar dertli gecelerde,