ARIYORUM
Zaman yele verdi uçurdu beni
Yele karşı koyamadım savruldum.
Senden özge yerde aradım seni
Seni benden içre bir bende buldum.
SÜKûTA İSYAN
Ben ağlayamam bilirsin,
Mısralardır benim gözaşım
Harflerde bulurum teselliyi,
Şiirle son bulur yalnızlığım.
Bazen,
SEN
Sen, hüzün meclisinde mey dağıtan sâkîsin
Doldur peymânemi, yüreğimden sızı dinsin.
Sen, garip bülbülün gözyaşı döktüğü gülsün
Bırak, bir kez sana dokunsun da öyle ölsün.
GİD(EMEY) EN
Bülbüller kanat vurur,dermâna güle gider
Güller meftûn olur, müjdeye gülşene gider.
Irmaklar çağlayuben akar,deryaya gider,
Deryada son bulur ayrılık,sevdaya gider.
BAŞLIKSIZ ŞİİR
Şu benim ülkem ne garip bir yerdir,
İnsanlar aç gezer,köpekler yaşar.
Ağaçlar bile ediyorken zikir,
Ülkemin insanları kime tapar?
Ben-de-Sen
Beni bana sordular,sendedir dedim
Seni nerde dediler,bendedir dedim.
Beni sen için sevdim sen bilemedin,
Sen hiçbir gün seni,ben için sevmedin.
Çocukluğumdan beri sevdim seni
Cebimde taşıdım,
Cigarama sardım
Dumanını çektim içime
İçimi yaktın
Benimle büyüdün
Beni sen vurdun,gözlerin vurdu.
Oysa ben ölürken sen yoktun yanımda
İhanetine vurulduğum kavgalar
Ve geride bırakılmış isyanlar adına,
Gözlerine sürgün edildi yüreğim
VUSLATA GAZEL
Nâr- ı firâkınla tutuşur dembedem gönlüm
Bulamaz derdime dermân,kim eşk dolar gözüm
Tîr-i gamzenle hûn revan olur hem sinemden
Hayat
Hayat, kırk bin ilmekle düğümlenmiş kördüğüm,
Sevinmek nafile, son düğümde gelir ölüm.
(2000)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!