Ahmet Meto Şiirleri - Şair Ahmet Meto

Dün gebe,
Gün sancı,
Yarın umut,
Umut aydınlık.

Gitmek, bir sevda olmuştu
Halbuki
Aslolan âdemce kalabilmekti.
Nefis etti gussa.

Sağ elim kalem tutmak ister
lakin
Kelâmın azameti kalemi kırar '

Şai
r,
İnsanın,
nesnenin,
sözün,
kalbin

İnsanlar biniyor,
iniyor.
Kokuyor, toprak.

Oturuldu, konuşuldu,
insanla.

Yaşamak ne güzel şey,
Önce kendini,
Sonra kendini,
Sonra yine kendini.
Güzellikler, kendini tanıyanadır.

Bir sevda olmuştu, gitmek.
Halbuki kimsenin bir yöne gittiği yoktu.
O güzel insanlar, o siyah atlara binip gitmemişler.
Hem insanın güzeli, çirkini mi olurmuş
Uydurmayınız.
Hep ve her zaman güzeliz,