Kainatta dursun diye cennetin ispatı,
Allah yeryüzünde eşsiz bir şehir yarattı.
En güzel varlık yapmak için insanoğlunu,
Adem'in kanına İstanbul toprağı kattı.
.
.
Ölüm korkusu titretince kalbimin telini,
Ruhuma kefen giydirir,ölüme bezenirim,
Kaldırmak için yüreğimden korkunun elini,
Ölümsüzlük dergahında Yunus'a özenirim.
Nasıl yeneyim bu korkuyu,sen öğret Yunusum,
Kalemim yazmaz oldu,sazım kırık,
Şimdi her söz boğazımda hıçkırık,
Duygularım sığmaz oldu kelama,
Ne bir şair,ne de aşığım artık.
İlahi sırdır bu,ötelerden gelen,
Sırrı anlayamaz aşkta sendeleyen.
Takılır aklın zehirli kıskacına,
Akıl ki,yanaşmaz aşkın yamacına.
Ne İstanbul'u bilir, ne de şiiri,
Boşuna yaratıldı sanır bu şehri.
Senin aşkındır şairlere can veren,
Mecnun'un Leyla'da aradığı sensin.
Bir tebessüm gönder ki, ta ötelerden,
Ruhumun türküsü sana bestelensin.
Yunus her şiirinde seni heceler,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!