Düşüncelere dalsam ağlayacağım mısralarımda
Yarını planlasam umutlanacağım durduk yere
Hayallere kapılsam bir papatya gibi
Boynum hep bükük kalacak
İnsanların hayatlarına dokunmak
Benim için papatyanın yapraklarını koparmak artık
Lamba gibi önümü aydınlatırdın
Güneş gibi içimi ısıtırdın
Her elimi tuttuğunda
Tersinden akardı sanki dünya
Bilinmezlikler arasında
Hayatın durduğu nokta
Ölümün başladığı yerdir
Ölüm yeni bir hayattır aslında
Kimileri için üzüntü verir
Kimileri de mutlulukla gider yoluna
Herkes telaşlı başlar
İnsan bazen aşamaz dağ gibi engelleri
Yalnızlığın çevresinde mumla arar çareyi
Hüzün ve umutsuzluk da vardır yanında
Kimsenin derdi yokmuş gibi
Günler de aylar da geçse
Yağmur yağarken bir ilkbahar günü
Yaşlar gözlerinden süzülüyor sandım
Şimşek çakarken bulutlar arasında
Ayrılık hüzün var sandım
İnsanlar yağmurdan kaçışırken
Ben sadece yağmurun sesini dinlerken
Geminin içinde dalgalandım durdum
Yeri geldi ben de aşık oldum
Herkes gibi bitmez sandım
Masmavi dünyanın içinde
Tek mutlu benim sandım
Artık deli rüzgarlar esmiyor
Savrulan yapraklar yere düşmüyor
Ne deniz dalgalanıyor
Ne de içimdekiler sarf ediliyor
Gökyüzünde arasan ne yıldızlar var
Yine yağmur yağıyor dışarıda
Ağaçlar mahur
Sarı yapraklar düşüyor yere mecbur
Boranlar çığlık çığlığa
Fırtınadan sonra beliriyor
Hava rüzgarlı
Deniz dalgalı
Şafak söker bir yanda
Umudu doğurur her bir dakika
Bir sokak lambasında
Yollar sanki seni bana yaklaştırıyor
Kokun yavaşça tenime siner gibi
Sokaklar her adımında her zamankinden daha da sessiz kalıyor bazen
Kaldırımlar sanki sen geçince aydınlanıyor
İki dağın arasında kalan güneş gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!