Ahmet Kaya Anısına Ey Paris

İçim yakar durur bir garip his
Bir haykırış, hıçkırık, özleyiş
Sardı etrafı yine dumanlı bir sis
Kime kıydın yine sen ey paris

Ne hayaller yıktın,
Ne canlar bıktırdın,
Nice yıllar kandırdın,
Ölümüne saldırdın,

Kapılarını açtın bana,
Kapattın açmadın bir daha
Kıydın canıma,
Görmedim senden hiç bir vefa,
Dostlarıma karıma çocuklarıma,
Etmeden bir veda

Bir sevgiyi paylaşmaktı,
İçime sığmayan
Sana derdimi anlatmaktı,
Bir benim olmayan
Boşa söylemedik bu türküleri,
Halen anlaşılmayan
Nice sazlar kırıldı,
Nice yürekler yarıldı,
Kalbim yanar sızladı,
Pariste bana daraldı

Sanamı kaldı ey paris bana vurmak
Ecel olup karşımda dikili durmak
Sanamı kaldı ey hasretimin çilesi paris
Kalbimi daraltıp canımı almak

Ben gittim mahşerin açıldığı yolda
Hesapların bir bir verildiği kolda
Selam olsun benden arkadaşa dosta
Beni çekemeyen saldıran ahbablara
Buluşacağız elbet hesap kapısında
Tek adım değildir okunan, mezar taşımda

Bir şiir Öcal’dan, Ahmet Kaya anısına

(03/05/2008
15:15
İsviçre)