Gece, her hengameyi avucunda saklayan ürkek zamanların limanı.
Vakit, sığıntı aşkların birer birer demir aldığı ayrılıkların hüzün vakti.
Hoyratça tüketilen ömürler, göz yaşlarıyla yıkanıp kefenleniyor yanlızlığa.
Ve ruhuna okunan bin “Ahh” lı feryatlarla defnediliyor zamana.
Elde kalanlarla avunmaya mahkum edildi hep geride kalanlar.
Solumda bâki olan aşk mührünün sahibesi
Ezelde verilen sözümün yazgısıdır gözlerin
Başımı bürüyen sabah seherlerinde,
Avuçlarıma dokunan yağmurlar gibi, serin sızılar düştü yangınlarıma.
Nakkaşelerin beyhude çabaları yetmedi adını yazmaya
İlahi bir yazgının huzuruyla önce kalbime, sonra ömrüme yazıldın
Şehirde hüzün var.
Mateme bürünmüş bir adamın çığlığıdır kulaklarını çınlatan.
Eceli yolda sevdamın. Ve başını bekliyorum kaybetmeye korktuğum düşlerimin.
Gitmek kalmayı istemekti gözlerinden. Ömür boyu sürdürebilmekti sevdayı bizde.
Oysa bir kelebeğin soluğuna sığdırmışız aşkın ömrünü.
Yeşiline düş kurduğumuz resmin üzerine ayrılığı karaladın.
Kirli beyaz sayfalardaki silgi izlerinden kalma bir hikaye bu. Kimse görmesin diye üzerine kapaklanışım, sana olan bencilliğimdendi. Bu yüzdendi yorgan altında uyumam, rüyalarımda bile gizlerdim seni...
Anla Rüveyda....
Eskiden kalma resimlerde arıyorum şimdi gülüşümü. Bir valiz dolusu eşyanın içine saklanmış mülteci hayallerimi gönderiyorum sana. Yüzüme yakışan tebessümleri yanaklarındaki gamzelere gömüyorum. Her gülüşünde eziliyorum Rüveyda. Aklıma gelen, senden arta kalan günlerin benden alıp götürdükleriydi. Ve içime düşen hiçliklerle süslemiştim sensiz zamanların kum tanelerini. İçime her saplandığında yalnızlık, en çokta seninle kanatmayı sevdim yüreğimi. Dilime dolanan kekeme cümlelerden, sana bestelenmiş şarkılar fısıldıyordum. Birer birer firar ediyordu sana yasaklı sözlerim, yazıyordum. Tek celsede darağacına uğurlanacak kadar suçluydum, ve aslında tek bir sözle anlatabilirdim birçok şeyi sana. Ama senin gözlerine bakıp söylemek istediklerimi susuyorum şimdi; O yüzden kimse anlamıyor beni Rüveyda...
Dinle Rüveyda...
(Biricik eşim'e...)
Mızrabı vuslata değse sevdanın
Hasrete savuran sensin Rüveyda
Dilime dolanan yarım şarkının
Bestesi güftesi sensin Rüveyda..
Kaçıp giden uykularım, sana açıyor aklımın odalarını.
Kalbimin feryat figan çarpıntısı, sana söylenen şarkılara düşürüyor düşlerimi.
İç çekişlerim, özlem hanesinde kokuna hasret günlerin yan etkisi.
Geceye serdiğim hayallerim, aşkının sıcağını bürüyor uykusuz gözlerime.
Ve gülüşünle resmettiğin cennetin sıratından geçiriyor beni zaman.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!