…Ahmet Kabaklı’ya rahmet ve minnetle…
Medeniyet beşiği, Göllübağ’ın gülüydün
Hakikati haykıran İslâm’ın bülbülüydün
Kalem efendisiydin, medeniyet âşığı
Kalpleri aydınlattı irfanının ışığı
Hakikat davasında konuşturdun kalemi
İlim deryalarında gezdin cümle âlemi
Elif gibi yaşadın; ömür nehrinde aktın
Sonsuzluğa göçerken onca eser bıraktın
Engin fikirlerinden kendimize pay aldık
Ruhumuzu besledik, “Gün Işığında” kaldık
Edebiyatımızı didik didik edendin
Mütebessim bir yüzle Yaradan’a gidendin
Cehalet savaşında yılmaz alperendin sen! ...
Hakikat bahçesinden gonca gül derendin sen! ...
En güzel pusulandı yüreğindeki iman
Onurlu duruşuna şahittir kadim zaman
İri ve diri durdun, vav gibi bükülmedin
Cehalete direndin, pes edip çekilmedin
Sözün kulağa küpe, çıkmıyoruz sözünden
Kutlu bir iz bıraktın, yürüyoruz izinden
Son nefesine kadar susmadın, konuştun sen! ...
Gönül göklerimizde kanat çırpan kuştun sen! ...
Şeyhülmuharririndin, kalemlerin hasıydın
Gözlerden akan yaştın, yüreklerin yasıydın
Kara kış ortasında dalından düştü yaprak
Sonsuzluk yolcusunu bağrına bastı toprak
Ömrünün zevalinde Hakk’a doğru yol aldın
Terk-i dünya eyledin, bizi dertlere saldın
Giden şanlı akıncı bir daha dönmeyecek…
Basiret nazarının ışığı sönmeyecek…
Kayıt Tarihi : 25.7.2015 21:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!