Ahmet Işık Şiirleri - Şair Ahmet Işık

Dün gece yalnızdım hayaline daldım,seyreylerken mehtâbı,
Hep durmadan bir ahenk içinde kayan yıldızların dans edişlerini.
Bazen o boğaz esintisinin nağmeleri sanki teselli verir.
Arama buralarda der gibi dese de yine de bekledim sabahı.

Haydi artık bekleme dese de can evimde bir nefes dur diyordu.

Bana bir tat verdin panzehir gibi.
Bırakıp koyverdin bir zalim gibi.
Neden uyandırdın bir hain gibi.
Alacak ahdinmi vardı bende be zalim.

Korlanmış alevi yakan sen oldun.

Bir zaman sevdalandım ama kimeydi?
Bilmiyordum ben kendimde değilidimki,
Acaba formalitemi yoksa kuralmı buydu,
Anlamını anlamaya zaman çok gerek.

Kimin derdi varsa sebebinde bin ahı vardır;

Işıklar sönmüş ise gitme zamanı,
Gül'üm bana küsmüş ölme zamanı,
Gel artık yâdigâr,verme zamanı,
Bulursan yerimde eğer nâzlı yar,

Karanlığa düştüm yol görünmüyor,

Zamansız gidersem ben bu dünyadan.
Sebebim sevdandır bunu bilesin.
Eğer içerimde alev yanarsa.
Sırma saçlarıyın teli bilesin.

Bağrıma basmıştım canımsın diye.

Bazı düşündüm deryaları göl gibi geldi.
Bazı düşündüm sahraları yol gibi geldi.
Bazı düşündüm fırtınaları yel gibi geldi.
Ömrüm tükenivermiş sadece gün gibi geldi.
Binlerce nefes aldım sadece bir nefes gibi.

Bu gün bayram günü yârimi gördüm.
Salınarak bahçeye giderken onu.
Beni özlemedinmi yâr diye sordum.
Utandı yüzüme bakmadı yok dedi sonu.

Gel beraber bu yollarda yoldaş olalım.

Ceylan gözlüm ilk sevdiğim sen oldun.
Aklımı başımdan yine sen aldın.
İçim kan ağladı sen ise güldün.
Anlamayıp alay edercesine.

Gece düşlerimde hep seni gördüm.

Dereye aşağı koşar gidersin.
Sevdim ya ben seni kimi nidersin.
Gülünce her zaman güle benzersin.
Bülbüle dallarında yerin varmıdır.

Saçlarında dalga dalga sarkmış beline.

Öyle boynu bükük mahzun görünme,
Kaldır başınıda gülüm bak gözlerime,
Sana kıymet veren çıkar,birgün üzülme,
İtimat et inan bu sözlerime,