Ahmet’im Şiiri - Necdet Uçan

lisedeydik Ahmet’im
her anımız birlikte
bir de Y.Ziya
laf söylettirmeyen bazı şeylere

yetenekliydin resimde,müzikte, sosyal hayatta
sınıfımızın da başkanıydın
taklit yeteneğin de fena değildi hani
bakkal Fevri’yi taklidin var ya...

gençtik,gencecik
henüz on beş on altısında
bir çok duyguyu birlikte tattık
sevgi,kıskançlık,dostluk,siyaset gibi

bazen resimlerimi sen yapardın
hiç unutmam bir Yılmaz Güney’in resmini
bir de Tırpan’ı yapmıştın Fakir Baykurt’ un da
korkmuştuk arama yapılacak diye saklamıştık okulun zulalarına

spor salonunda ve üstündeki saklanma yerimizde
okulda,sırada, dışarıda, gönüllerde beraberdik
yol arkadaşıydık, ayrılmayacakçasına
sözler verip birbirimize plan yapıyorduk geleceğe

giysilerimizi beraber alır
hoşlandığımız kızları konuşur
aile meselelerimizi tartışırdık
Y.Ziya ile birlikte sac ayağıydık bilirdi zaten herkes.

baban müdürdü devlette
günün birinde Yozgat’a tayininizin çıktığını öğrenmiştik
üzülmüştük, ağlaşmıştık, çok öfkelenmiştik üçümüz
hatta ilk defa içmiştik birlikte

buluşup, görüşüyorduk
sen dershaneye gidiyordun
ben okula
kazandıydın Edirne’yi, sonra gelmiştin İstanbul’a

evlenmiştin Güner’ le, babası hakimdi
bir gün tanıştırmak için eşinle sözlümü
gelmiştik evinize de
ne güzel yad etmiştik eskileri Ahmet’im

Ceylan doğmuştu bizim hastanede
çok endişeliydin, heyecanlı
haber vermiştim doğumun normal ve kızın olduğunu
çok sevinmiştin çok, anlatılmayacak derecede

yazları görüşüyorduk ailece
son gördüğümde uyarmıştım kardeşim
sağlığına dikkat etmen gerektiğini söylemiştim
çok geçmedi dostum, kalbin götüremedi, yenik düştün hayata elveda güzel insan elveda.

Temmuz 2013