CAHİL
ne düşündüğü belli,
nede söylediği anlşılır.
dünyayı kendinden ibaret zanneder,
oysa zavallıdır.
yoktur kendinden haberi.
Ey akılsız gönlüm
Sevdayamı düştün yine
Yüreğinin derinliklerine
Karşı koymamı diyorsun
Ey akılsız gönlüm yetmedimi
Ben bir çağlayan olabilsem,
Gözlerinden süzülebilsem.
Yağmurdan sonra,
Gönlüme, doğan güneş olabilsen
Bu bahtsız beni, aşka doyurabilsen.
Neden olmuyor neden?
Ben âşık değil miyim yoksa?
boşa mı akıttım gözyaşlarımı?
Yalan mıydı yüreklerimin yanması?
Kalbimin çarpması boşa mıydı?
Hani bende aşık olmuştum!
Haykırsam dağlara duyar mı beni?
Söyleş sek kuşlar gibi dinler mi beni?
Bir anlatabilsem dertlerimi
Atsam bütün sıkıntılarımı
Uçsam bulutlara kuşlar gibi
Belki anlarsınız beni dağlar.
Sen nasıl mutlu olacaktın,
Nasıl gülecekti gözlerin,
Taze kalacaktın gül dalında.
seni mutlu görüp seyredecektim,
Sen mutlu, ben hüzünlü mutlu olacaktım
Mimar Sinan değilsin ki eserlerinle anılsan
Robin hood değilsin ki yaptıklarınla anılsan
Mezarına ziyaretçi mi beklersin
Sağlığında kapını açan mı oldu ki
Mezarına ziyaretçi beklersin sefil
Tanıştığımız da daha henüz 13-14 yaşlarındaydım
Önceleri bir hevesti sonra aşka dönüştü
Tıpkı yeni evliler gibi, sana sıkı sıkı sarılmıştım
Öyle tutkuluydum ki hep içime çekerdim seni
Senin için evden para bile aşırmıştım
Tabii ki annemden de bir güzel dayak yemiştim
Bir kurt kızı tanısam
Karakaşlarının altında kara gözleri olsa
Yanakları gamzeli boyu önemli değil
Dudakları kiraz olsa
O bana baksa ben ona
İki kişi idiler,
Biri atlı biri yayaydı,
Yok, boncuk taka caz dediler,
Bilmem şeker vere cez dediler,
Ucundan azıcık dediler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!