Bu Sevda
Ağır Bir Yük Kalbimde
Tek Başıma Kaldıramıyorum
Azıcık Tut Ucundan
Kalbimi Susturamıyorum
Seni düşündüğümde,
Beni düşündüğünü biliyorum.
Seni özlediğimde ,
Beni özlediğini biliyorum.
Birbirine gönülden bağlı,
Ben bir garip Adem Oğlu'yum.
Ne çok doluyum,
Ne çok boş.
Ne ilerideyim,
Ne geride.
Bu kocaman alemde,
Seni kaybetmekten korktukça
seni kaybettiğimi farkettim.
Seni sevdikçe de
kendimi kaybettiğimi.
Ne yapacağımı düşünemiyorum
sanırım aklımı kaybettim.
Gece bir farklı oluyor Kızılay,
Şimdi bir üst geçitin üzerinden Kızılay'ı seyrediyorum.
Yanan ışıklar sanki bir kadının takıları gibi yakışıyor ona.
Barlardan ve cafelerden çeşit çeşit müzik yayılıyor sokaklara.
İnsanlar sokaklara dökülmüş adeta.
Kimisi sevgilisini,
Garip bir hüzün kaplıyor içimi,
Geri dönüş zamanı yaklaşıyor.
Duygularımı,düşüncelerimi bırakıp geri dönüyorum.
Hayata bakış açımı değiştirerek geri dönüyorum.
İlk duygular,ilk heyecanlar geride kalıyor.
Oyunun son sahneleri oynanıyor.
Kendi yalnızlığımı düşünürken,
Farkettimki tek yalnız olan ben değilim.
O da yalnızdı.
O Sinop Kalesi'ydi.
Ne günler geçirmişti.
Ne insanlar görmüştü.
Yavaş yavaş
Damarlarımdan vücuduma
Nüfuz ediyorsun.
Önce kalbimi,
Daha sonra beynimi
Kaplıyor
Ben yalnız birimiyim diye,
Sorarım kendime.
Düşünürüm yalnızlığımı.
Yalnızlık yanımda kimse olmaması mı?
Kalbimde kimse olmaması mıdır?
Diye sorarım.
Ayışığında yol çizgilerini izliyorum,
Bir diğerini takip ediyor.
Ayışığında kalbimi dinliyorum,
Hızla atıyor.
Sanki bir şey anlatmak istiyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!