Bir nehir gibi taştın içime,
Adını anmadım ama suyun sesiyle çağırdım seni.
Bir kayık süzüldü aramızdan,
Sessizce topladı uzaklıkları,
Su kapattı boşluğu, biz yine kıyılarda kaldık.
Ben yorgun rüzgârların yolcusu, uzak dallara özlemini taşıyan.
Fırtınanın pençesinde parçalanıp da, gecenin dişlerinde öğütülen.
Yağmurun kamçısına tutulan, ama selin içinde yolunu bulan.
Umudu kanatlarında taşıyan, yarası göğe yazılı bir kırlangıç.
Ben denizlerin üstünde süzülen, dalgaların türküsüne karışan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!