Uzakta açtı güller hep, görmeden
Zaman durdu, hayat durdu yıllarca
Ufuğun ardında ancak birleşebildi
Yer ve gök
Uzak bir zamanda kaldı gerçekler
Ve çocukça merakların ışığı
Bugün burada, yarın orada
Geldiği anda gitmek zorunda
Kızmazdı kendisine bu yüzden
Seçmişti bu yolu isteyerek
Yılları ve ayları eriterek
Sormadan dünü ve yarını yüreğinden
Kimse görmedi
Düşüncelerimi
Hep karanlık
Hep bulanık
Sudaki izler
Hatıra denen
Çıktım ışığa, sıkılınca kamaramdan
Yakama yapıştı rüzgar birden
Korktum, soracak diye bir hatır
Ararmış o da meğerse
Bulduğu anda kaybettiği
değişikliği...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!