Hayatıma İstanbul'da gözlerimi açtım. Haraketli ve etrafımda bulunan herşey ile ilgilenen bir çocuktum. Evimizde bahçe vardı ve çoğu zaman ağaçlara, yapraklara bakar ve kağıda onlar ile ilgili anlamlı anlamsız şiirler, düz yazılar yazardım. İşte bu şiir sevdalığı içimde bulunan tafsir çabası etrafında filizlendi. Her ne kadar lise çağlarına kadar bu güzelim yeteneğin farkına varamsam da en sonunda ufak başarılar sayesinde artık bu işe olan sevgimin ve bağlılığımın arttığını fark ettim. Genellikle duygulu zamanlarımda benimle olan kalemim aslınd ...
Çiziyorum Aşkımı bir Cama
Mevsimlerden bahar geldi yine bir bak,
Eser durur sevdanın yelleri, sende katıl kalk,
Zahmet etme bırak, sevdam taşır seni ufak ufak,
Tek bir dileğim var, bir ömür gözlerinde hapsolmak.
Şubattan gece vakti,
Toprak salıncak misali.
Çocukluğum işitmemeli,
Siper eden kendini,
Annelerin kaygı dolu sesini.
Tüm evren gördü bu endişeyi,
Yine bir günde arar gözlerim seni,
Beklerim, ben uzaktan sevdim seni.
Ne dert çıkararak ne de tek bir sevgi,
Bakardım, gözlerim dayanabilseydi.
Ah! O saçlar, o yüz, aklımdan çıkamaz,
Hürriyet üç hece...
Bu millet sana varmak için
Savaşmadı mı yıllarca gündüz, gece?
Şiirler seni yazmadı, şarkılar seni söylemedi mi?
Yazmadı mı tarihler, uğruna savaşları?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!