Sokaklar sessiz.
Havada sis var.
Hüzün çökmüş yollara.
Caddeler ağlıyor,
Her yerimde bir "İMDAT!"
Hayat talanmış,
Duygular aldanmış.
Kalpsiz köpekler,
Bu gece kapıma dayanmış.
Derinlere dalmış,
Her gün önünde belirir karanlık,
Dilin tutulur, Kalbinden vurulur.
Karanlık perdeler indiği zaman,
Hakikat belli olur.
Ölüm eşiğimi tırmalarken,
Ben dargın şiirlere gömüldüm.
Bir hüzün kuşatması,
Aldı bu gece gönlümü:
Yarım akıllıydım, İnsanlara güvendim... Bıraktılar.
İnsan kum gibidir. Ağladıkça ıslanır, ıslandıkça sertleşir.
Her yerde bir enkaz
İçim yıkıldı
Her gün yeni enkazlar
Çıkıyor, Her yerden
Benim yüreğim bir enkaz
Üzüntünün arttığı zaman
Tedirginlik yoğunlaşıyor
Yıldızlar gözüktü
Şimdi hayallerin zamanı
Ay tepemde
Kanadını gere gere
Dama konuyor,
Gecenin soğuğu gagasına vuruyor.
Belki bir gün uçamayacak,
Belki şirin çatıya bir yuva kuracak.
Ölüm eşiğimi tırmalarken,
Ben dargın şiirlere gömüldüm.
Bir hüzün kuşatması,
Aldı bu gece gönlümü:
Yarım akıllıydım, İnsanlara güvendim... Bıraktılar.
Mehmetçik, her zaman her yerde
Gölgesi her daim üstümüzde
İlelebet yürüdü istiklale
Hilal idi tek dayanakları
Hakk yolunda hepsi bir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!