Ahmet Emmi Şiiri - Ahmet Kaytancı

Bir cuma sabahıydı
Ezanla kalktı Ahmet Emmi
Doldurdu teneke sobayı
Kibriti çaktı Ahmet Emmi

Tam alacaktı aptesti
Uzattı çeşmeye bir testi
Belediye suyunu kesti
Boş testiye baktı Ahmet Emmi

Salladı dilini,düşündü yine
Derken kalktı karısı Emine
Söylendi kendi kendine
Dayanamadı,evden çıktı Ahmet Emmi

Yürüdü,boşluğa saldı kendi
Gözü kararmıştı,görmedi önünü
Bir yokladı imanını –dinini
Sanki bu dünyada yoktu Ahmet Emmi

Aradı her zaman bir lokma ekmek
Görmedi midesi sıcak bir yemek
Belki düşmez bize bunları demek
Ama karnı aç gözü toktu Ahmet Emmi

Hep ağladı,doyasıya gülmedi bir gün
Menfaatin adını bilmedi bir gün
Cephede savaştı yılmadı bir gün
Gazi madalyası taktı Ahmet Emmi

Gururla taşıdı başı dikti
Tek varlığı madalyası,başka yoktu
Onu da unuttular,derdi çoktu
Kahrından,kirinden koktu Ahmet Emmi

Bir dağ başında bir yer bulmuştu
Tek göz oda bir ev kurmuştu
Karşısına kepçe,dozer,panzer durmuştu
Elleriyle evini yaktı Ahmet Emmi

Ders aldı mı bilmem bunu duyanlar
Keyif çatan,göbek atan bayanlar
Her öğün bir menfaate kayanlar
Bir değil,beş değil,çoktu Ahmet Emmi

Fark etmedi kimse görmedi onu
Ne oldu bilinmez garibin sonu
Herkes bilsin sadece şunu
Sessizce ahrete aktı Ahmet Emmi

Üç-beş kişi zor bulundu
Kefeni borca alındı
Kuşluk vakti namazı kılındı
Dünya şeleğini yıktı Ahmet Emmi
Ciğerimi ta.. derinden yaktı Ahmet Emmi