güllerden yaptığım destelerle bezenen
içi volkan gibi fışkıran yüreğin nerede
nerede son bakışına taşınacak dediğin
söz vererek sarıldığın bağlılığın nerede
aşk aşk diye delirirdin yatarken göğsümde
yeni yetme dertlere hapsoldu gönlüm
gelince gani gani geliyorlar
ne kadar da hazırlar kemirmeye hislerimi
çürümüş bedenimi yağmalamaya bu hırs niye
niye acısız günlerime bu kadar öfke
lime lime içimi bu denli dağıtmak niye
Bakmak görmek mi sanki
Tutmak almak mı
Görmeyi istedim hep seni
Almayı ümit ettim kendimce
Beklemek sıkarken hayallerimi
Yaşamak ne fayda sağlar burada
Suçlarım saklıdır benim yıllarda
Çok zaman geçmiştir artık arkamda
Ben artık ölüyüm, sen güle güle...
papatya yaprağında, saymadılar mı seni,
yaşarken öldürüp, ak'a mı sardılar seni,
yanımdan koparıp, toprağa verdiler seni,
seni ben, kalbimin, tam kalbine gömdüm.
mahşer de neymiş, cehennem de neymiş,
sen kimsin be arkadaş kim
senin ellerin ayakların kim
yüzünü kaplayan kahkahan
dilinden düşmeyen safsatan
yere basmayan ayakların kim
Arkamdan koşan sen küçük insan
Durdur ayaklarını, sustur bacaklarını
Ayaklarımın ayaklarına
Bacaklarımın bacaklarına kustuğu öfke
Bilsen nekadar çok
Bilsen ne kadar
yağan yağmurlara ekledim dertlerimi,
toprağın en derin yerine gömülsün diye,
çakan şimşeklerle der'dim sitemlerimi,
neredeysen, seni bulsun, söylesin diye.
yağmur damlası tomurcuklarla doğmak isterim,
sevdim seni sensiz delice
inan bıkmadım usanmadım
maviye küsünce sarı
yeşili bulamadım ağladım
sensiz sığlaştı derinlik
Bir gülüş atarak geldi yanıma
Sev dedi şu gönlüm, sev doya doya
Artık alışmıştı dönüp bakmaya
Seviyorum dedim uçtu havaya
Bu güzel duygular bana da geldi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!