Ahmet Elmalı Şiirleri - Şair Ahmet Elmalı

evet...

seni ben sordum.
ilk kez bensizdin.
ilk kez sensizdim.
ilk kez...

sükutumun kahpe sesi,
ne somurtur durursun.

tenhanın yamacında kaldım.
taşı yolumu patikana,
aç kalbini baharıma,

hayatımla savaştayım…

savrulan duygularım sahipsiz,
gidip gelen aklım çaresiz,
yanmış, kül olmuş geçmişim,
korlardan bihaber geleceğim.

bir aşkla açtın ilk hayata gül yüzünü
unuttun yarınını dinlemedinki dününü
sakladın dertlerini acımasız hüznünü
sen bana be aşk, hiç aşık olmadınki.

mecbur kalmak zordur hayat hucağında

çığlıklar arzunun kapısındalar
artık susuz kalacak haykırışlar
bakmayacak son sözler arkasına
çınlayacak sonsuzluğa kulaklarda
sığmayacak kalp kalbe usulca
atılacak son noktanın izi yanında

dün çok canımı sıktılar baba.
ben sizdeydimi, hiç diyemedim.
ağzımı kapatıp hesap sordular,
elimi ellerine değdiremedim.

alnımdan kanlar gözüme süzülür,

adı dert soyadı hüzün
öteden beri yanımda
çoktandır arkadaşız
biz hiç ayrılmayız
hep sitem içeriz
hep keder dinleriz

Sensiz gelen hüzün, senle çoğaldı
Tutunamıyorum artık dalında
Kaçtığım her yol sende bitiyor
Sitemli her arzum, seni soruyor

Saklamak sıkıyor artık herşeyi

bu gece her geceden farklıyım niye,
hiç olmadığım kadar sarhoşum işte,
hayalin, anıların dönüyor bak tepemde,
sen, sen diye haykırırım her bir köşeye.

yalnızlığım mı, bana yadigar kalacaktı,

hayal oldun Yusuf'um.
git gayri ummanlara.
deselerde kimsin... kimlerdensin...
niye ve nasıl gittiğini,
nereden geldiğini deme onlara.