bir insan kaç kere yanar annam
ben yandım hemde ne yandım
bir yandımki ah anam ah
acılar içinde haykırak uyanmayı yanık çiğlıkları atarak
ne gecem kaldı ne gündüzüm hayatım deyişti adata
çöküşümün nedeni oldu bu yangın ileti
yalnızlığımın mahkumu oldum odamda
yalnız sere serpe kala kaldım
duvarlara sen dıye konuştum saatlerce
sesizliyin yalnızlığı oda mahkumu çevırdı beni
esen ruzgar serın estı o esen ruzgar senmiydin
yuzume çok yumuşak dokundu aynen senin dokunuşundu
Senin için ağladiğım gecelerin dili olsada konuşsa
senin için ben neler çektim bir bilsen
geceleri uykusuzmu kalmadım kendimi evemi haps etmedim
bu canıma boş veripte geçmedim
nerde inceyse orda kırılsınmı demedim
senin için bin defa öldüm
deniz kenarında durduğunda
deniz dalgaları rıhtıma vurdukça
yuzume vurur sankı yuzum kuru kalmış gibi
gözlerim hiç yaşsız kalmadıki her daima aktıda aktı
gömleyimi ıslatır deniz dalgaları zaten hep ıslakhıç kurumadıkı
göz yaşlarımda akandamlacıklardan göz kapaklarım yorgun vede bitkin
sırtında bır torbası elınde yırtık çantası
salana salana yurur amca arabalar almazlar parası yok diye
saç sakal ben beyaz olmuş bir birne karışmış
yurumeye takatı kalmamış salanır yere duşecek gibi
miletin zoruyla alınır arabaya bındimi elerinde öperim der
sen ellerde öpme senin ellerin öpülür
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!