Ahmet Edip Akbayram’a
Ey türkünün sesi, büyük usta,
Mazlumun yüreği, halkın dostu,
Her şarkında bir çığlık var,
Zalime karşı bir sığınak, bir duvar.
“İnce İnce Bir Kar Yağar” diyor diller,
“Değmen Benim Gamlı Yaslı Gönlüme” der yerler,
“Dumanlı Dumanlı Oy Bizim Eller” özlemini,
Anlatır yürekten, savurur ezgilerini.
“Deniz Üstü Köpürür” dalga dalga,
“Garip” bir çoban gibi dağlarda,
“Haramilerin Tahtını Yıkacağız” derken,
Direnç olur yoksulun türküsünde derinden.
“Aldırma Gönül” der bize umutla,
“Hüzün, acı, özlem” hep aynı nota,
“Eşkiya Dünyaya Hükümdar Olmaz” derken,
Hakikati vurur zamanın yüzüne inançla.
Hasretinle “Yandı Gönlüm” dedirtti,
“İlle de Memleket” diyenlere türkü öğretti,
Bir köy çocuğundan koca bir ozana,
Sesi yankılandı kuytuda, ovada.
Ey “Dostlar”ın dostu, “Türküler Yanmaz” diyen,
Unutulmaz adın, gönüllerde yüzen.
“Bu Yıl Benim Yeşil Bağım Kurudu”ysa da,
Küllerinden doğar, eserlerin her baharda.
“Mehmet Emmi”yi de anlattı bize,
“Gam Üstüne Gam Yapılır” derdiyle,
“Karlı Dağlar” ardında kalmış sevdalara,
Köprü oldu şarkıların, yitip giden yıllara.
Ey büyük usta, ey türkünün adı,
Her ezgin halkının kalbinde saklı.
Sen ki şarkılarınla umut ektin,
Karanlığı delip yıldızlar diktin.
Ne zaman “Yalnız Değilsin” desek,
Adını anarız, türkülerle yürek yüreğe.
Güzel günler göreceğiz, seninle,
Ey büyük sanatçı, halkın yüreğiyle.
Varsın geçsin yıllar,
Senin sesinle hep yankılanır dağlar, taşlar.
Bir halkın vicdanı, sazınla yankı,
Edip Akbayram, türkülerin çağlayanı.
.........................................................
Ey halkın sesi, zulme direnen,
Mazlumun yüreği, kalbiyle gelen.
Türkülerle ördün sonsuz bir iz,
Her notan umut, her sözün deniz.
Gaziantep’te başlar hikâyen,
Dokuz aylıkken kaderin diken.
Çocuk felci vurdu, yılmadın yine,
Azimle dirildin her nefesinde.
“Haftalıklarımı toplar giderdim” der,
Şarkılarla büyürdün hayallerle yer.
Aynalar önünde yıldızlar gibi,
İlk ışık parladı Siyah Örümcek’te seni.
“Deniz Üstü Köpürür” dalga dalga coştu,
“Garip” bir türküyle dertlere koştu.
“Değmen Benim Gamlı Gönlüme” derken,
Mazlumun yarası türkülerle dindi erken.
“Eşkiya Dünyaya Hükümdar Olmaz” dedin,
Zalimlerin tahtını sarsan söz edindin.
“Aldırma Gönül” diyerek umut verdin,
Her acıyı halkın yüreğinden sildin.
Anadolu pop’ta bir çağ başlattın,
Pir Sultan’ın izinden türküler yaktın.
Aşıkların, ozanların yolunu açtın,
Hakikat türküsüyle gönüllere taçtın.
TRT sustursa, yasaklar koysa,
Türküler sustu mu? Asla, asla!
“Türküler Yanmaz” dedin, ateşi yaktın,
Sivas’ta yiten canlara türküyle aktın.
Can Yücel’i, Ahmed Arif’i, Oktay Rifat’ı,
Mısralarına kattın en güzel sanatı.
“Güzel Günler Göreceğiz” dedin ısrarla,
Halkına umut oldun türküler aracılığıyla.
Yıllar geçti, sesin hep aynı,
Halkın yüreğiyle çarptı daimayla.
Adın destan oldu köyde, ovada,
Her ezgin yankılandı yoksul yüreklerde.
Sen ki aşkı, direnci öğrettin,
Halkın türküsüyle dağları titreştirdin.
Her melodin çağdaş bir umuttu,
Sözlerin karanlıkta yakılmış bir tuttu.
Ey Edip usta, dostların dostu,
Yüreklerin yangını, halkın postu.
Gönüllerde yankılan sonsuz ezgi,
Türkülerde yaşayacak sonsuz sevgi.
Yıllar geçse, zaman yutsa çağları,
Senin türküler aşar tüm dağları.
Anadolu’nun bağrında izler bıraktın,
Edip Akbayram, gönüllerde taht kurdun artık!
Ahmet And Akbayram
O voice of the folk song, great master,
The heart of the oppressed, the friend of the people,
There's a scream in every song of yours,
A refuge against the oppressor, a wall.
”A Thin Thin Snow Falls," says diller,
They say, ”It's Worth it to My Gammy Bereaved Heart.",
Longing for "Smoky Smoky Vote Our Hands”,
He tells from the heart, throws out his melodies.
”Above the Sea Foams" wave by wave,
In the mountains like a ”strange" shepherd,
When we say“ "We will Destroy the Throne of the Thieves.”,
Resistance happens deeply in the folk song of the poor.
”Never mind, Heart," he tells us with hope,
"Sadness, pain, longing" is always the same note,
When he said, "A Bandit Does Not Rule the World”,
He hits the truth in the face of time with faith.
He made you say “My heart Burned with longing”,
He taught folk songs to those who say "Not necessarily the hometown",
From a village boy to a big bard,
His voice echoed in the nook, on the plain.
O friend of ”Friends", who says, "Folk songs do not burn”,
Your unforgettable name, floating in the hearts.
Even though “My Green Bond Has Dried Up This Year”,
It rises from the ashes, your works every spring.
He also told us about ”Mehmet Emmi",
With the saying, "Gam is Made on Gam",
For the lovers left behind by the ”Snowy Mountains",
Your songs became a bridge to the lost years.
O great master, O name of the folk song,
Every melody is hidden in the hearts of its people.
You who sowed hope with your songs October,
You pierced the darkness and planted stars.
Every time we say “You're Not Alone”,
We mention his name, heart to heart with folk songs.
We'll see some good days, with you,
O great artist, with the heart of the people.
Let the years pass,
Mountains and stones always echo with your voice.
The conscience of a people, echo with your reed,
Edip Akbayram, the cascade of folk songs.
.........................................................
O voice of the people, who resist oppression,
The heart of the underdog, the one who comes with his heart.
You have woven an endless trail with folk songs,
Every note is hope, every word is the sea.
Your story starts in Gaziantep,
At the age of nine months, your fate is a thorn.
Polio has struck, you are not afraid again,
You have risen with determination with every breath.
He says, "I used to collect my weeklies.",
You grew up with songs, ate with dreams.
Like stars in front of mirrors,
The first light shone on you in the Black Spider.
"Above the Sea Foams" wave after wave of enthusiasm,
He ran into problems with a ”strange" folk song.
When you say, ”It's Worth It to My Playful Heart.",
The wound of the underdog subsided early with folk songs.
You said, "A Bandit Does Not Rule the World”,
You have taken a word that shakes the throne of the wrongdoers.
You gave hope by saying "Never mind Heart",
You have erased every pain from the hearts of the people.
You have started an era in Anatolian pop,
You burned folk songs in the footsteps of Pir Sultan.
You paved the way for lovers, poets,
You were crowned to the hearts with the ballad of truth.
If the TRT is silent, if it imposes prohibitions,
Did the folk songs fall silent? Never, never!
You said "Folk songs don't burn”, you lit the fire,
You flowed with the folk song to the lives lost in Sivas.
Can Yucel, Ahmed Arif, Oktay Rifat,
You have added the most beautiful art to your poems.
”We Will See Good Days," you said insistently,
You have given hope to your people through folk songs.
It's been years, your voice is always the same,
He also struck with the hearts of the people.
Your name has become an epic in the village, on the plain,
Every melody echoed in the poor hearts.
You who taught love, resistance,
You made the mountains tremble with the folk song of the people.
Every melody of yours was a contemporary hope,
Your words have kept a burnt in the dark.
O Edip master, friend of friends,
The fire of hearts, the hide of the people.
The eternal melody that echoes in the hearts,
Eternal love that will live on in folk songs.
If years pass, time swallows the ages,
Your folk songs transcend all mountains.
You left traces in the bosom of Anatolia,
And Akbayram, you have now established a throne in the hearts!
Kayıt Tarihi : 24.1.2025 16:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
