Ahmet’e Şiiri - Murat Gevrek

Ahmet’e

Hava serin
Bir çocuk gibi üşümüş bulutlar
Hava serin
Bir bardak su gibi kucaklıyorum sesini
Sermiş bu şehir
Kuru üzün sergisi gibi çıplak göğüslerini damlara
Ne nikotin ne tütün
Ne gözaltılar ne soruşturmalar
Hiç biri korkutmuyor beni yokluğun kadar…

Bir polis cipi sapıyor sokağımıza
Mavi kırmızı ışıklarından korkuyoruz
Eminin birimizi alacak sofradan
Ya dul kalacak karın
Yâda benim
Mavi beyaz pullu uzak Asya mektuplarım cevapsız
Ya da daha on dokuzunda Ahmet’i alacaklar içeri
Belki bu gece basılır evim
Toplayıp yazdığım kitaplarımı…
Amerikan tuğlasıyla örülmüş şöminelerine atıverirler…

Sende ben imkânsızı seviyorum
Bırak bahar insin dağlarıma
Yürüyüp eylemlerde özgürlüğümüz adına
Göz altılara aldırmadan…

Osman Ahmet henüz on dokuzundaydı
Üç yıl oluyor TKP’ye geleli
Siyah yeleli, mavi bakışlı bir oğlandı
Ahmet’i tanımanı isterdim
Altı kişi öldüresiye dövdüler meydanda
Altı Amerikan uşağı
Ahmet yılmadı…
Yedi gün hastanede yattı
Yedi ay bir fiil tutuklu
Yedi yıla hüküm yedi
İçerde vurdular Ahmet’i
Arada gelir kapıları çalar
Kimse görmez onu
Özgürlük için imza toplar
Meydanlarda yanımıza Ahmet
Ama onu göremeyiz
Ölüleri kimse göremez…

Hava serin
Bir mum alevi gibi yanıyor böğrüm
Hava serin
Fırtına yaklaşıyor
Fırtınada iyi sallanır darağacında ölenler
Bir çocuk gibi ağlamaklı bulutlar
Ne nikotin ne tütün
Özgürlüğümüz tek çözüm…

Murat Gevrek…