Ahmet'e Şiiri - Halit Gültekin

Doğumunla birlikte gelmişti tüm mutluluklar.
Gün gibi aydınlatmıştın dünyamızı.
Sıkıntılarla kurduğumuz yuvamızın,
Sevinç kaynağı olmuştun.

Korkutmuştun bazen de bizi.
Diğer tarafa gidip gelerek,
Daha ilk aylarında yokladın sevgimizin derecesini.

Dikenli teller arasından,
Köprü üzerinden,
Merdivenlerinden inmeye üşenip
Boşluğuna yuvarlanarak indiğin apartman girişlerinden
Sarılarak aldığımızda seni
Allah’ın hediyesi oldun bize yeniden.

Zaman aktı, sen büyüdün oğlum.
Ve öyle bir an geldi ki,
İsteyerek ve istemeyerek
Ayırdı seni bizden gelecekteki saadetin.
Sessizce boyun eğdik,
Çünkü sen istemiştin.

Ama bilki oğlum,
Her gittiğinde yüreğimizi de götürüyorsun parçalayarak.
Şimdi tek yapabildiğimiz,
Dualarımızla yalnızlığını paylaşmak.

Ve ilk defa oğlum,
Çaresizliğinde yanında olamamak kahrediyor beni.
Sen kıvrandıkça,
Ben ah çekiyorum.
Her ne kadar sen istesen de,
Gidişinde kendimi suçlu buluyorum.
Affet beni
Elimin yetemeyeceği yerdesin oğlum! .