Ahmet Doğru Şiirleri - Şair Ahmet Doğru

Miçoluk bizimkisi akşam mimozasında
Yolların boynuna dolanan serin yel gibi
Gelişimiz de gülüşümüz de böyle
Ilık bir sesle dokur nice şiiri
Yollar uzadıkça saniyeler yıl olur
Yollar uzadıkça düşler tarumar olur

Unuttum kaç bahar yolladım yüreğimden cemresiz
Her dem kararan dünyanıza çok körpe bir umuttum
Bahar selleriyle başımdan kaç yaz savdım unuttum

Güz mevsimiyle kol kolayız kentte yağmur başlarken
Bir gece yaprağını döker ağaçlar acılarla

- işgal -

Kızıl şafaklara günü astılar
Torosların damarına bastılar
Taştan taşa başın çalıp yürüdü
Bir vaveyla koparıp da Karaçay

akşam öylesine karanlık savruluyor
yanılmıyorsam yaralı yanlarım ağlıyor

kızıl saçlı gün ışıklarına dönüyor sanki
sessiz evlerin bahçelerinde kalan yankı

Küfrün karanlıklarını çevirdi nurdan derya
onunla var kılındı yokluktaki mevcudat
ışıl ışıl âlemler, vecde geldi kâinat
bir gül düştü Mekke’ye ışıdı bütün dünya

bedir yüzüyle birden mehtap kapladı yeri

kenti sararsam gözlerime yazbahar
ebruli duruşu kırılır bakışımın
dağlarım dumanlanır
her çocuk ağıdıyla

annesenanne

günün doğmasında bir şeyler var
pencereden gün ışıklarının
kıvrım kıvrım girmesinde bir şeyler
aldırmam çayıma şeker diye umut katar
sıcacık başlarım güne
hem kravatımı düzeltirken aynada

Sabahlarımız satın alınmış boğulacağım
bu yüz karası çok geç söylendi bana
şimdi çok paraya ihtiyacımız var
şimdi çök paraya
gözlerimi kısarak yoksul yaşamam
boş yere ağrıtmış avuç ayarlarımı

Filizlenen itirazımı büyütmeden gelivermeli
sevinç çığlıkları koparmalı bir bir uzun havalı
gecenin yarısında uyuyan deryaları kaldırmalı
dağlanmış mutsuzluğu
o içimi yakan kekre sesiyle
cinnet geçirterek intihara itmeli içimden

Yağmur yağdı ya sevindim çiçeklerin adına
senin benim adıma çocukların adına

caddeler sırılsıklam bütün şehir ıslanmış
vuruldum iç geçiren toprağın kokusuna