Şeyda bülbülle
gül bahçesinde ik tomurcuktu bahara çoğalan,
bülbül gülen gözleriydi,tutan elleri
birden uçtu,gitti.
Yalancıydı bahar,her zamankinden beter
üşüdü umutlar,düze indi zamansız çoşkular,
Evlilik çağına geldi ama
en müzmin bekar şimdi bende
hatıran..
Ben değildim unutan,
aklımda,
gözümde...
dilimde,
beynimde...
Tüm yaşananlar...
Geçiyorken
Aklımın mecburiyet caddesinden
On iki asfaltından
Gelmezmisin paşa gönlüme
Beş çayına,
Sana tutsak yıllarımın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!