Ahmet Dede;
Ahmet Çandır...
Dağlarda yaşıyor, tek başına;
Tam on beş yıldır...
Başında sarığı,
Sırtında cübbesi.
Vadinin yamacına yapılmış,
Ufacık kulübesi...
Ne telefonu var,
Ne gelip gideni...
İnsanlardan uzak olmakmış,
Burayı seçme nedeni...
Bunalıma girmiş,
Karısı ölünce...
Bir daha gitmek istememiş,
Bu dağı görünce...
Bayramdan bayrama,
Ara sıra gelir...
İki gün dursa “yaşayamam” der,
“Yaşanmaz bu şehir...”
Ahmet Dede,
Ahmet Çandır...
Dağlarda yaşıyor, tek başına;
Tam on beş yıldır…
Kayıt Tarihi : 21.3.2007 13:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nizamettin Özel](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/21/ahmet-dede.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!