Hiçbir şey göründüğü gibi değil
sahilden bakarsın denize
deniz yükseliyormuş gibi gelir
gökyüzü deniz çekimine yenik düşmüş
deniz gökteki mavide kendini görmüş gibi.
Saman kağıdına dağılmış mürekkep misali
Dağılmış vücuduna insanlar virüs gibi,
Akan boğaz değil, bin bir çeşit insandır
Akan boğaz değil, sana can veren kandır,
Ben yalnızken senin içinde
Sen hep kalabaksın kendi içinde İstanbul.
Gözlerim doldu doldu
okyanus umman oldu
okyanusta baraj var
aşamadı barajı koca okyanuslar
bir delik yeterdi yıkmak için barajı
ama gücüm yetmedi oynatmaya bir taşı
Asırlara meydan okuyan şehir;
Güzelliği baş döndüren hala genç kız mısın?
İstanbul, sen hiç yaşlanmaz mısın.
Taş surlar sarmış ince belini,
Hapsetmiş hep içine sevdiklerini.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!