Ahmet Çiçek Şiirleri - Şair Ahmet Çiçek

Bil ey oğlul! Toprağını, yurdunu, neslini, dedeni
Bildik çok şükür, toprağı vatan, halkı millet edeni

Bil ey oğul! Kim canavar, kim hakikatte medeni
Biliriz evelallah… Kim kimdir, neyin nedir nedeni

Bir garip hülyadayım
Unutmuşum yokluğunu
Her şeyden biraz tat alıyorum
Bir kelebek nahifliği ile uçuşuyor ruhum
Güneş değse tenime oh diyorum

Hey deli gönül, sende dervişlik var bugün
Akıllara bayram ettin ve kalplere düğün

Kalmasın elimizde ne bir mal ne de bir hane
Dervişi olsak Allah yolunun, şöyle deli divane

Elim verdim yâre, kolum kaptırdım
Asırlık yolcuydum, yolum saptırdım
Takılınca boynuma bir gizli ferman
Ömrüm bir güzele kilim yaptırdım

Çok sevgi ekmişim gönül bahçene
Gülü dikeninden çalmak istemem
Uğruna ömrümü heder etmişim
Baharın görmeden ölmek istemem

Kahramanlık meydanında ordu millet nefer nefer
Başkumandan halk başında, başlar sefer yürür Ömer

An olur can vatan olur, meydanlara akar millet

Şiir bir hikmet kelamı
Şiir ilhamların selamıdır
Şiir bir derviş semahı
Şiir bir kemanın ahıdır

Yani hep özlemek midir sevda sevda dedikleri
Yardan yarımından ayrı düşmek mi her zaman
Ama biraz da dokunabilmek değil mi ellerine
Görebilmek yani yeri geldiğinde
Sarılmak bazen, sarabilmek kendine

El bilmese ne gam, sen saklısın ya tende
Sormasalar da adı sen olan bir ben var bende
Ne yana dönsem yüzünün resmi gözlerimde
İşte böyle aşkınla cebelleştiğim bir demde
Sarhoş hıçkırığı kıvamında bir keyifle
Kırılgan bir ah düştü, gönlümün ırmağına

Kal diyemem gülüm sana, git hiç diyemem
Farkında değilsin henüz
Belki hiç olmayacaksın
Bir aşk vurdu beni, vuruldum sana
Bir yanım aktır şimdi, bir yanım kara