Bir vapur geçer,
Varoşlardan, adalara doğru,
Küpeştesine asılı yürekler geçer...
Dağıtır acıları lodos rüzgarı,
Islatır bahar yağmuru yürekleri,
Evrensel müzikaldi aşk...
Tınısıyla sarhoşsam her daim,
Kimi vakit Hayyamlığımdan,
En beteride,
Ritmik büyüsüne sarmalanıp,
Vakitsiz yüreklere dadanmam...
Soluksuz aşk öyküsüydü demlediğimiz,
Buharı nem bırakırdı gözyüzüne,
Gökyüzü yeryüzüne bırakırdı yeniden aşkları,
Mem u Zin hasat olurdu yüreklerde...
Don tutmuş, ayaza vurmuş kalpler,
Çiçeksiz bahçe misali, çırılçıplak bıraktın.
Ne derin bir boşlukmuş, içimden geçen,
Senden sonra fark ettim...
Zamanın acımasızlığını,
Zamanın herşeyin ilacı olmadığını,
Yokluğunda gördüm...
Düşünsel kalıyor uzaktan uzağa aşk...
Döngüsellik içinde varlık ve yokluk!
Küresel iklim değişikliği bizide vurdu...
Yağması gereken kar, yağmur,
Açması gereken güneş,
Bir şimşek çatal diliyle yarar göğü,
Acının baladını,
Söyler yaralı her yürek...
Dostlar merhemdir ancak,
Kanayan yaralara,
Gülüşün vardı,
Güldürürdü gözlerimin içini...
Gülüşün vardı,
Kırlangıç kanadında, esmer bir gülüş...
Gülüşün vardı,
Umut başa bela,
Umut delice bir rüzgar,
Güz soluğunda,
Sarartır soldururda,
Yine'de uzaksındır düşlerine...
Golan tepelerinin asi kızı,
Özlü suları kadar berak,
Suretinde çizilidir özgürlük...
Esmer rüzgarlarında,
Dalgalanırken saçların,
Kısırlaştırılmış zihinlerin ortasında,
Patlamış atom tanesi...
Algısal engellisi yaşamın.
Ve kaç zihinde olabilme olasılığı...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!