Öğrenci, normal ve sıradan..
Çorap mıdır baştan kokan,
İnsan mıdır baştan çıkaran,
Gönül müdür hep dağlanan?
Aşk Adamıyım, ben;
Bir çocuktun, sen,
Zile basıp kaçan.
Soldurdum o beyaz güllerinde yapraklarını.
Dalgalı saçlarında akan rüzgarı,
Okyanuslara benzettim.
Su misali yüzün,
"Gül" gibi kokun...
İçinin güzelliğini yansıtan,
Berrak düşüncelerin,
Ufuk çizgimin bekçisi.
Yorgun, argın
Sızmış kalmış.
Başı boş bu gönlümün,
İpleri geçiverdi, eline.
Şu hüdanın sonu yalan,
Hislerim vardı bir geriye kalan.
Toprağa çalan,
Dikili kalan bir yalan.
Son baharı getirdi kelimelerin,
Yazımda anlamadığın hislerimi,
Şayet sende olan kalbimi,
İnan istemem geri.
Koş git gönlünün sevdiğine,
Bir kuş kadar özgürsün kalbimde.
İçinde sen olan rüyalarım,
Ey sevgili, seslenirim sana.
Sahi duyar mısın güzel sözlerimi.
Bakarım, ararım seni,
Tatlı balışlarındaki özlemi.
Umutla gözlerim sana giden yollarımı,
Okşarken o saçlarını,
Yel vurmuş saçlarına,
Uzaktan uzağa.
Güzel kokan doğanda,
Baygın düşmüş rüyama.
İnce yeşil yapraklarına,
Aklımdan geçenler,
Geçen günlerde kalan mevsimler.
Sende kalan aklımıda gece yarısı ver.
Alışamamışımdır, ısınamamışımdır.
Nedendir sorma, sorgulama,
Esasında görüverirsin,
Benimde bir yanım vardı,
Soğuk ve karanlık
Aydınlık sabahlara hasret
Nedendir bilmem
Çıkamam,
Gözlerinin karanlığından.
Terk, ettiğim yeminleri,
Sensizliğe değiştim.
Umduğun dağlara karlar mı yağdı?
Duysa sesini eriyiverir, bu gönül.
Yaprak deyse, rüzgar olsam,
Engin denizlere.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!