2019 ve 2022 Yılları arası çok güzel bir hayatı oldu
Hüsranlı hayatın kapı arkasına zincirlendi bileklerim.
Çığlıklarım pervazdaki örümcekleri ürkütüyor.
77 kapılı bir odanın penceresiz kıyısında oturuyorum,
Rüzgar tüm olasılıkları ıskalıyor.
Gözlerim karanlığı seçemiyor amma,
Düşüyor yine defterimin her yaprağına
Bir yağmur damlası gibi gözyaşlarım.
İlk kavrulan yanaklarım oluyor.
Sonra kalemimden süzülüp kelimelere karışıyorlar birer birer.
Gözyaşlarımı hisseden her bir harf,
Kurşun kalem gibidir hayatlarımız.
Ne zaman yeni bir başlangıç yapsak,
Biraz daha tükeniyoruz.
Yavaş yavaş bırakıyoruz ömrümüzü,
Bu karanlık, kocaman dünyaya..
Sonunda tükeneceğimizi bile bile ,
Nedir bu duvarlar ?
Kimse merak edip sormaz mı?
Yoksa bu duvarlar
Ardı ardına yıkılmış bir enkaz mı?
Nedir bu duvarlar ?
Asi yalnızlığım ve ben.
Her gece olduğu gibi bu gece de birlikteyiz.
Aslında hiç yalnız değilmişim ben.
Yalnızlığım hiç yalnız bırakmamış beni..
O kadar ıssız ki artık duyamıyorum,
İnsanlar gitmek ister.
Nereye diye sormayın isterler işte..
Bazen kimsenin olmadığı bir yere,
Veya bir yerin sonuna.
Mesela bir sokağın, bir şehrin,
Ya da dünyanın sonuna gitmek isterler..
Biliyorum çok zor, çok zor her şeyi kendi içinde yaşamak.
Tüm sevinçlerini kendine anlatmak.
Üzüldüğün her an kendinle dertleşmek.
Ve tüm umutlarını kendi içinde biriktirmek.
Benliğin dört duvar olmuş sanki.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!