Ahmet Çml, Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Bir derde düştük ki,
Yusufumun kuyusu,
Bir haber saldık ki,
Süleymanımın hüd hüdü,

Ne Yusufum var,
Nede Süleymanım,
Dostum var, sandım,
Sararmış dökülmüş Çamlım,

Ne olacak şimdi halim,
Davam beni hançerlemiş,
Evladım gizli gizli ağlarmış,
Öyleyse Mezarımı kazıdım,
Ötelerde benim dermanım.

İskender paşada bir Ahmedim vardı,
Atadan Milli görüş yadırgardı,
Cami avlusunda abdest alırdı,
Allah rızası için hep koşardı,

Haber saldım Ahmedime yetiş diye,
Beyaz kuşu azat ettim gelir diye,
Evladıma şeytanlar musallandı,
Lanetliğin ateşi evimize dadandı,

Ahmed'imin gözleri ama olmuş,
Kulakları işitmez sağır kalmış,

Hani aynı dava aynı mana idi,
Biz kardeştik ölümüne giderdik,
Bir elbise giydik ateşten gömlek,
Bir kefen sevdik, beyazdan melek,

Bir Davaya gönül verdik,
İki tarafı kılıçtan keskin kürek,
Evladımı tanrılarına adak yaptık,
Ahmed'im seninle Mahşerde mi görüşsek?

Çıplak kaldım reis üşüyorum,
Mevsim yaz güneş yakan ateş,
Dermansız kaldım reis titriyorum,

Yolların kaptanı deryası çamlım,
Hele bir gel bakda gör düşkünlüğüme,
Allah Rızası için gel, ölürsemde kabrime,

Çare bulunmaz? bir derde mi girdim,
Lokman hekimde değil benim ilacım,
Evladımı kendi ellerimle ateşlere attım,

Başımda takkem yok ki,
Ahmed'ime haber saldım,
Son nefes son çırpınışım,
Bir el aradım soluk almaya,
Eyvallah sana Ahmet Çamlım.