Ahmet Bulgay Şiirleri - Şair Ahmet Bulgay

Şimdi uykusuzluk vakitlerindeyim
geceme karışan her ten gibi
bölünüyorum dört bir parça,
bir sen bir ben, bir sen bir ben diye
ayrılıyorum sağa sola...
Afedersin diyorum, bir bakar misin

Bak karşımdasın
Yani biliyorum ki ordasın
Uzatsam elimi, tenine değecek,
Sürsem yaşına yaşımı
Kendimi sen etsem
Biliyorum ki dineceksin...

ŞAH:
Menem cihan, kime nesi
Güler Taçlım, gelir sesi
Bir güzele bakma ilan
Men cihanım diyen nesi?

Durmadan akan bir yaz sıcağı
Serininden bizim ince dere
Bir de sizin o küçük pencere,
Böyle olmalı diyordun hayat
Al işte sana
Bak seninki hepsinden de bayat...

Ve göçük altındaysan,
Ne kimse sen, ne kimsesin.
Dar gelirken sana nefes,
Ten de sen, can da sensin.
Sesimi duyan var mı? çığlıklarına
Sessiz bir ölümdür sesin...

Köşeden kıyıdan
tut beni kanatlarımdan
düşersem sonsuzluğuna kaybolurum.
önümde iki 21'lik
sağımda bir 56'lik
solumda sen,

bir adam görmek
köşebaşında
yağmurlu bir serçe kanadı altında
öylece uyuyan bir adam görmek,
sonra
sonra delikli uykular getirmek en uzak.

Ey yalan b/atmış gözlerdeki son iz
Ey bensiz ezgiler ç/alan s/onsuz g/iz
Söyle şimdi bana söyle
Nerde hani birlikte doğduğumuz deniz
Hangi kalpte, kiminleyiz...

düşünceli gördüm seni dostum
gözlerini dikmiş havaya
beni mi izliyorsun?
Karmaşıksın galiba biraz
bir kaşın havada
diğeri yerde

Dışarda, güzel yağan bu yağmur altında ince ince ‎ ıslanmak ve yürümek kaldırım boyunca tüm şehri, ‎ ne güzel! ‎

Dışarda hafif yağan bu yağmur altında tir tir ‎ titremek ve laf atmak yol boyu uzanmış kestane ‎ ağaçlarına, ne güzel! ‎

Dışarda bir yağmur ve ne güzel izlemek ıslanmışlığı, ‎ kurudan yaşlanmışlığı ve soğuk saat ayarının en ücra ‎ köşesinde demlenmek! ‎