Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yaşadığınız bu güzel günü, bizlerle paylaştığınız için çok teşekkürler sevgili arkadaşım.Adeta ben de o günü yaşamış kadar oldum, güzel anlatımınızla.
Eskiden beri tavus kuşlarının güzelliğine hayranım, hele kuyruklarındaki o harika tüylere bakınca hayranlığım daha da artar. Allah'ın nelere kadir olduğunu, neler yarattığını, bir tek telini dahi yapamayacağımızı çok daha iyi anlarım.
Evimde belki 30 adet tavus kuşu tüyü var , büyük bir vazonun içinde,dekoratif olarak kullanıyorum. Bir de tavus kuşu tüylerinden yapılmış 3 tane küçük boy mavi-yeşil tavus kuşum var. Bire bir aynısını yapmışlar, görenler çok beğeniyor.
Küçükken babaannemin bahçesinde kümes vardı. Bir gün tavuk yumurtlayınca, korka korka kümese girdim, folluktan taze yumurtayı avucuma aldım, henüz sıcak ve sertleşmemişti. Sevinerek anneme götürdüm,annem ' nereden aldın ?' diye sorunca 'babaannemin kümesinden' dedim. 'Çabuk onu götür yerine koy' dedi. Hemen götürüp folluğa bıraktım, annem kapıda beni bekliyordu 'bir daha kimseden izin almadan , hiç bir şeyi alma' diye tembihledi. O günden sonra hiç kimsenin , bir şeyine elimi sürmedim ve bu olay bana güzel bir ders oldu. Bakın sizin hikayeniz bana neler hatırlattı.
TEBRİKLER SEVGİLİ HALENUR HANIM...SEVGİLERİMLE ++
Nede güzel anlatmışsınız bende yanınızdaydım sanki hale hnm burayada beklerlm kuşların toprakta banyo yapışını izleriz kutluyorum saygılarımla
Ben de bu güzel sunuma hayran kaldım; sizinle beraber o muhteşem bahçeyi,doğanın nimetlerini bir kat daha zenginleştiren dostlarınızın emek verilmiş ağaçlarını görür gibi oldum. Sanırım sizin için de zaman zaman unutamayacağınız anacağınız güzel bir anı olmuş.
Anı yakalamak bu olmalı...Sevgili dost, size her daim böylesine güzel nice tatiller diliyor, muhabbetle kucaklıyorum sevgilerimle...
Tavus Kuşu ile konuşmalarınızı duydumm!!Çocuklar ve hayvanlar safiyetin simgesi olduklarından dolayı,güzel yüreklerle özdeşleşirler..Sizin yeşillikler,çiçeklerle bezeli güzel Anınızı okurken ben de o bahçede gezmiş gibi oldum.
Güzel yüreğine sağlık gönül dostum..Sevgilerimle
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta