Sen ne ara bu kadar yaşlandın
Ayakkabı bağcıklarını tutmuş yosun
Güneşte parlayan gür saçlarına
Kar taneleri düşünce, anlıyorsun
Oysa, hiçbir soğuk dokunmazdı tenine
Çocukluk güzeldi , çabuk geçti
Ama en değerli vakitlerdi
Gök maviydi , çimler yeşil, insanlar mutlu
Bilemiyorum , yada bana öyle
Bir takım olaylar oldu
Büyüdük bi anda
Sana gitme demiyorum ey sevgili
Gitmek istediğin her yol açık olsun
Ama gittiğin yere de götür sevgimi
Yalnız bırakma ilgimi ne olursun
Ben en çok seni kaybetmekten,
Geçiyorsun bir tren misali zaman
Durmuyorsun hiç
Fakat; yolcunda hiç eksilmiyor senin
Yeryüzündeki tanıdık simalar ,
Pencerenden bakıyorlar bana
Hepsinin suratı asık insanlar .
Senin gözlerinde ilkbaharı görüyorum
Çiçekler açıyorum sana her baktığımda
Kuşların sesiyle rüyalara dalıyorum
Sadece Seni düşlüyorum, her yattığımda
Senin gözlerinde ilkbaharı görüyorum
Ben omzumda ağlayan dostlarımı unutmadım.
Biliyorum, onlar da beni unutmadılar.
Her derdini dinlediğimi de dostum saymadım.
Karşıma çıksalar konuşmaya utanırlar.
Ben severken onları, hiç süphe katmadım.
Ne yazık!
Başka bir dünya olduğunu sananlara
Ne yazık!
Dünyaları versen gözü doymyanlara
Ne yazık!
Elindekinin değerini bilmeyen insanlara
Ateş başı istiyorum
Ama ateş değilde;
Sözlerin aydınlatsın beni
Alevler değilde;
Kokun ısıtsın içimi
Sen aşkımızı anlat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!