belki ben
kainatta zerreyim..,
ama ben sana
kendimi değil,
bana kalbinde ayırdığın
yeri soruyorum...
avuçlarımda
yokluğun üşüyor...
her anışımda seni,
dudaklarıma derin bir
sukut düşüyor...
artık söyleyemiyorum
ne zaman dindirir,
ne hayat.., acımı...
yalnız bir şarkı gibi
yankılanmak dudaklarda...
bunu bilmek ve anlamak,
bir damla gözyaşıyla belki
müjde yasak artık..,
sabahlar yasak...
kilitlendi kafesine
sökmeyecek şafak...
ne gün ışığını
ne gül aşığını bulacak...
neydi beni götüren
bu meçhul gemi...
bakakaldığım
aynadaki beni
soyarak ellerimle,
çıkarma telaşı
gözlerinin mavisinde
bir çiğ tanesiyim...
kınalı avuçlarından
can suyunu içen papatya...
bir nisan akşamı
buldum seni...
görebilsem gözlerini..,
dokunabilsem sana
ellerimle...
ama bu imkansız..!
sana dokunduğum
ve seni yazdığım zaman..,
papatya falı
gibisin..,
seviyor sevmiyor...
bulmuşsun
günü güneşi,
açılmışsın sere serpe...
yürüyorum..,
hüznün kadehini
yudumlayarak...
yıldız kaymaz gecelerde
dilek tutmak yasak...
gözyaşlarımı saklıyorum
yine bir sonbahar..,
bu zamanda,
daha bir marjinal
aşk...
ayrılıklar revaçta...
sanki mevsim mevsim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!