Şu hayat denen defterime harf-i abdar ile yazılan cümle-i mukaddesem. Gönül tarlama ab-yar olan sen. Gel de tebessümünün afrazesi ile karanlığa bürünmüş gönül agvarımı aydınlat...
Ve sen hiçbir cümle , hiçbir kelime ve hiçbir harf-i abdar ile tasviri yapılamayacak kadın. Özelim, mabedim , portakal çiçeği kokulum. Bakışları karşısında nefsani duygularımı kaybettiğim, kokusuyla kalbi duygularımı kabartıp her zerremi adı ile zikre düşüren sen. Hasreti ile ruhumu yakıp bitap düşüren, gülüşü ile ıssız bir çöl misali olan yüreğimi portakal çiçeği kokusuna bezenmiş bir cennet bahçesine çeviren Mübrem. Bu'diyet bize yakışmadı. Şu bi-can olmuş beni gamm-ı firkatten kurtar. Ey hazz-ı ruhim! Ey bercestem! Gel de şu lev'a-i kalbime bir lokman hekim edasıyla merhemsay ol..
Şemsin afrazesi yükselirken tepelerin ardından cümle kainat yeniden doğuşun sevinciyle selamlarken şems'i,
Ben sessiz çığlıklarımla beraber geceyi aydınlatan kamer'in altında büyük bir tahassür hali içindeyim.
Ruhu revanımdan uzak olmanın teessürünü yaşamaktan gözlerimde eşk-i tahassür dinmek bilmedi.
Biliyorum ki hakkın emri vaki olunca kurtulacağım bu gamm-ı firkatten.
Ey Kamer'in nurunu gülüşü ile harmanlamış,
Ey Şems'in ışıltısını gözleri ile yansıtan,
Ey yaratılmışlar içinde bir cevher edası ile parıldayan...
Fırat olsa mürekkep,
Yazılamaz tek bir harf-i abdar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!