Yan yana mı olmalı mıydık? Diye düşündüm,
"şimdi"
Çünkü, yarınsız olduğumu düşüneli beri,
çok "dün" bıraktım ben geride.
...
Bilmelisin, hakkındır.
Hani sokakta yürürken birden, ansızın için buruluyor, hastalandım sanıyorsun ya.
Hani sonra geldiği gibi geçiveriyor sızı.
Hele bu ara sıkça oluyor ya bu.
(...)
Endişelenme birseyin yok aslında.
Havaya karışmış ölü çocukların acısından geçiyorsun.
Güneş dile geldi!
Dedi ki;
"En uzun geceleriniz şimdi başlıyor.
Ben Yokum!
Aydınlığımın körlüğünüze faydası yok!
Aydınlığınızın gönlünüze olmadığı gibi."
Nehrin kenarında boyun eğmiş ağaç!
Toprağını tırmalıyor su.
Senin tırnaklarından kuvvetlidir akışı.
Köklerinle tuttuğun toprağı yumuşatıyor.
Sıkıyorsun köklerini gövdenin avuçlarında.
Yumuşatıyor toprağını tutamıyorsun
Doymak bilmezi
Toprağın altındaki bakırdan çömleği,
Hırsı ile ateşledi.
Salyasını sürdü bakırın üstündeki toprağa, ağaca, suya.
Salyasıyla yağladı bakırını bakracını.
Bir avuç su döküldü masaya,
bir avuç çay sonra,
Yaklaştılar ağırdan
ince bir çizgide birbirlerine karıştılar
Tam dağılıp akacaktılar,
bir bezle toplandılar
Bir şey yazarken sana,
nasıl da titriyor içim.
Baksan, "öylesine şiir" falan dersin.
Ah be canımın içi,
kelimelerin nefesi yok ki;
Bir tek gökyüzü değişmedi.
Burnu havada değil,
Başı yukarıda gezdim ondan.
Yağmur bile düşerken yere
Küçük küçük parçalar halinde, avucuma mahkum ettiğin şey bendim.
Bir zahmet birleştiripte ne yazıyor bakmadın bana.
Oysa ben diye sakladığın şeye, seni yazmıştım.
Anlıyorum ki tenezzül etmediğin ben değil,
yüzleşemediğin senmişsin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!