Hava, kurşun gibi olan, ağırıyor.
yağmur, mermi gibi, vücudum delik deşik şimdi.
bak!
Kalbimdeler şimdi,
umut ölü.
Acılar orada gizliydi. Evet o eski sandık
Benden yıllar sonra belki verdiğim savaşlar konuşulmayacak
Konuşulmayacak çünkü bilirim
İbrahim gibi gönlümün yıktığı putlar
Ya da Hitler gibi yaktığım onlarca can
kırdığım kalpler sonbaharda
Ne de yaz yağmurları gibi içime içime yağdığım
Yaşayamıyorum, ondan bu yazamayışlarım.
En son ne zaman kendimi oynadım bilmiyorum ama nasıldım unuttum çoktan
Yapma gülüşlerden, hassasiyetimden de bıktım.
Ne olurdu sevseydin beni?
Selam Zoya, belki de Oza’dır adı?
Önce Ankara vardı o yoktu
Bir gece çıktı geldi
Yalnızlığı karanlığa boğdu gözleri
Gülüşü ile de bembeyaz çiçekler yağdırdı dünyaya
Hissediyor musun
Nasılsın sorusuna veremediğin cevabı,
aylardır.
Süvariler koşturuyor
Hızla seni alıp
bakıp da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!