Bir yele kapılmadan, rüzgar olda al beni
Sende kalsın düşlerim dilediğince savur
Öksüzdür incitme, bendeki bu duygular
Galubeladan, kaderimden çal beni
Nerden bileceksin dimi ya
Ne zaman duracak aldığın nefes
Nerden bileceksin dimi ya
Üstüne çökecek gök denen kafes
Bir kalem ucunda sürünseydim yeterdi
Postacı bilmeseydi bir an kuruduğumu
Mürekkep yaylımında acılarım geçerdi
Aşıklar bilmeseydi,aşkı kıskandığımı.
Hep yaşmı dem vurmalı imana
Hep yolun sonunda mı yollar çıkmaz görünür
Ruh iman diye inlerken, bedenler hep virane
Hep Şeytan mı,hep şeytan mı göze güzel görünür...
Hasret isterim vuslatına hasret kaldığım
Vuslat isterim diz kapaklarımda titrek
Bir yol olmasa da ona gider sandığım
Bana yeter heycanı; gözlerimde rengarenk,
Adını koymadım benzersiz olsun bu dem
Ben; herşeyden vazgeçmiş Çanakkale destanı
Ben yaşıyorum ''O '' durdurulmuş zamanı
Hala yedi düvel düşmanım var, toplu, tüfekli
Unutmadım; boş çabalar; İngilizi Yunanı
Bu gece beni bekleme anne
Yıldızlar üstüme sağnak yağıyor
Mevzide üç beş nöbeti yine
Gök yüzü üstüme ağlıyor anne.
Nerden başlasam hangisini anlatsam
Sana nasıl söylerim boşuna öldüğünü
Vicdanımı katlayıp bir kenara kaldırsam
Sana nasıl söylerim boşuna öldüğünü.
Utandım bakamadım başımı eğdim yere
Çanakkale,Dumlupınar ve dana nice gurur
Yazdığın her destanın,her satırın kutludur
Ufkun o kadar geniş, sevdan o kadar büyük,
Mevsim kış,hava soğuk, yüreğinde ağır yük
Yudum-yudum içiyordum zamanı
Sen bendeyken vuslat nedir bilmezdim
Huzur savururdu gönül harmanı
Sen bendeyken feryat nedir bilmezdim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!