Ahmet Arabaşısever 2 Şiiri - Ahmet Yozgat

AHMET ARABAŞISEVER 2
A/:
Ben ki Mahmutoğlu Ahmet’im diyarı Bozok’ta.
Atların soylu duruşunu sırtlanışım bundandır,
Bu yüzden ağzıma vurunurum kısrakların gemini.
Yemini teheccüt vakti veririm tefekkür kuşunun,
Huşunun en buzlu gözesinde çimmektir yek muradım.
Bu hudutta durun ve susun ey çakır gözlü atların beni esver seyisleri,
Boşuna bakmasın ufku didara lazerli gözler şaşarak,
Koşarak yayan yapıldak sahte idealli savaşçılar ardınca.
Karanlıkları yara yara yürüse de kaderinde kadınca,
Ve kaprisi bilmeyen ama yine de kaprisli bir ananın,
Huysuz ve arabaşı seven oğluyum ben de,
Lup diye hamurunu yutamasam da,
Tavşan etli ve acılı çorbasını sevsem de...
***
Ben ki Mahmutoğlu Ahmet’im diyarı Bozok’ta.
Keşkeler coğrafisinin üzerinde gezinen alazlı yüzüm,
Bir döner sahte ilkbaharımda grinin yeşil tonuna,
Bir de gökyüzü sanar kendini ve masivada maviye bulanır.
Ulanır aşka ateş taşıyan son kervanlar yürek yüreğe,
Ve meteorik tayfunları bu günlere uzanan dünkü sevdalar.
Dehr burulur on birinci boyutta,
Kızıl kumlu Karakurum’a kurulur keşkelerin fakir sofrası.
En hası kısmetimizde doğrulur derme çatma çöl günahlarının,
Işkın veren pıtraklar, olmazı oldurur yani gül açar.
Ve ardından gümüş gözlü gün açar,
Doruklarda kalan mustralık maviyi bir allık gibi,
Yanağına bürünen hısımım gökler kızarır antigurubda.
Öylece dururum hududumda ve mavi şemsiyenin altında,
Sonra ortasından dalarım zamanın iklimine...
An o andır çatlar, bidayetten beri arzulanan...
***
Diz yıkarım,
Yüreğimin otantik kilimine.
Son kez ebcedlere garkoluben aritmetiğim,
Dercolurum organik metrenin her milimine.
***
Ben ki Mahmutoğlu Ahmet’im diyarı Bozok’ta.
Ama boşuna sevmişim arabaşını.
B/:
Ben ki Mahmutoğlu Ahmet’im diyarı Bozok’ta.
Dağların soylu duruşunu sırtlanışım bundandır,
Bu yüzden sırtıma vurunurum yaylaların karını.
Bakmasın lazerli gözler şaşarak,
Koşarak sahte ışkırlaklı savaşçılar ardınca.
Karları yara yara yüresede kaderinde kadınca,
Ve kaprisi bilmeyen ama yine de kaprisli bir ananın,
Huysuz ve masal seven oğluyum ben de.
***
Bir dönerim martla nisan köprüsünde grinin yeşiline.
Bir musonik tayfunlara bulanır başım.
Yaşım en az dedem Bekirağa kadar kocar.
Ben “herlede yufka ekmek gibi” ufalanırım.
Hısımım zemheride kuru dallar gül açar.
Kaçarım,
Soğurgan ve bulutların pencere camında arta kala bir mavinin,
Zamansız, izansız, dinsiz, imansız ve mekansız iklimine.
An o andır, bidayetten beri arzulanan...
***
Diz yıkarım,
Yüreğimin otantik kilimine.
Son kez yasinlerle yıkanuben aritmetiğim,
Hapsolurum metrenin her milimine...
***
Ben ki Mahmutoğlu Ahmet’im diyarı Bozok’ta.
Ama ne de severmişim arabaşını.
***