Ahmet Altümsek Şiirleri - Şair Ahmet Alt ...

Yaşadıkça anlıyoruz yaşadığımızı
Dudaklarımıza değen suyu tattıkça
Yağmur ıslattıkça, ateş yaktıkça
Anlıyoruz yaşadığımızı,
Yaşadıkça...

Bu son şiirim size
Ey beni seven dostlarım.
Soluğum kesildi birden bire
Dudaklarımdaki türkü yarım.

Hani eğildikçe suya

Hoşçakal Rize şehri, hoşça kal
Yedi gençlik senemi verdiğim şehir,
Senden ayrılmak isterdim ya, emin ol
Gariptir gönlüm, şimdi gariptir.

Balkonundan bakıp bakıp deryalara daldığım

Yaşar o, derinlerde... doğdu bir kez
Doğduğunca var o, katıksız,
Ağaçta özsu örneğin can verircesine.
Ay ışısın üstüne gün vursun istemez.

Önceleyin Tanrı elinden düşmüş toprağa

Bekar odamın perişan masası üstünde
Parlak bakışlı, şen gülüşlü gençlik resmim!
otuz yaşından sonra ben artık sen değilim.
Besbelli memnunsun küçük cam resimliğinde.

Nolurdu, ben de mesut olsaydım şimdi senin gibi

Yarım kalıyor dudaklarımda
Her akşam tutturduğum şarkı
Alıp götürmüyor düşüncemi
Neşeli kıyılara
Engini kucaklayan yelkenli.
Ve beni

Bir kitap gibi sonuna geldik
Yürüdüğümüz yolların.
Dönüşü olmayan bir noktada
Ne olacağımız bilinmez yarın.

Arkada kalan yollarda rüzgarın

Bir kapıya elimiz uzanırsa benim diye
İçiniz de benim diyebilmeli
Zil bir mutluluk gibi gelmeli
Açılmadan kapı kapanmamalı yüzünüze.

Ve yorgun dönüşlerinizde akşam üstleri

Sen; sen dedikçe bana
Benimsin.
Bir köprü birleştirir yollarımızı
Yabancılık akıp gider sularla.

Sen; sen dedin de açılda

Bir gün ölmek mukadder ya
Ölümlerden ölüm seçmek isterim
Elimde olsa...

Bir ince çizgi vardır
Ölmekle yaşamak arasında