Bilmek güzel insanı deryalara daldırır
Mecnundan ders aldırır leylalara döndürür
Dostun elinde güldür, düşmanın da gülle
Bazen hayat kurtarır, bazen ocaklar söndürür
Kendini bilmekledir bilmenin özü aslı
Sen benim, bin içindeki birim,
Sen gönül bağımda birincim.
Sen su’sun hayat için bir içim,
Ben seni nasıl sevmem.
Sen ruhumu saran kürküm,
Mal ömrün rahatına, hizmet için verilir,
Vakti dolan her hayat, ecel gelir derilir.
İstediğin gibi yaşa, illa ki vaktin dolacak,
Aldığın her nefesten, Rabbin hesap soracak.
İbadetin terkiyle huzuru kaçmayan biz,
Gönlüme çekmeden perde,
Hani durup durduk yerde.
Şöyle bir yokladım seni,
Gönlümdeki yerin nerde.
İradem harici bu hal,
Anne şevkat iklimidir başlarımızın tacı
Çözülürmü evladın anasız ihtiyacı
Balığın denizdeki rahatlığına benzer
Çocuk anne yanında mutlu pervasız gezer.
Bebeği teslim olur annesinin eline
Karşılıklı saygıyla hak üzere yürünsün
Doğrular birden fazla efkarlarca bilinsin
Nice gerçekler var ki hasır altında saklı
Müşterisi çıkmamış ki gösterilsin aslı
Binbir sorun içinde, bakarken gök yüzüne,
Bulutun gidişiyle, düştü gönül hüzüne,
Ağırca gider bulut, efkarı dağıtarak,
Bende yine sıkıntı, başımı ağrıtarak,
Ve taşıyamaz olur, bulut aldığı yükü,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!