Bir şiirsin sen, hiç bitirmek istemediğim hüzünlü bir şiir.
Hep kalemimin o kırık ucunda akıp gelen bir duygu selisin.
Geceleri uyumayan ama gündüzleri sessiz olan içimdeki çocuksun.
Sen hiç bitmeyen gecelerde, sabah uyanan uykularımsın.
Her satırında biraz daha hüzünlendiğim ve ağladığım bir şiir;
ve hep sonbaharlara denk gelen yağmur tadında bir mevsimsin
Yavaş yavaş gelip geçer zamanlar,
Oysa yeniden başlar tüm yıllar.
Ne aşk, ne sevgi, ne de ihanet
Gizemli bir yoldur bu hayat.
Gider bin bir yabancı:
Ama kimse bilmez ki sonsuzdur bu acı.
Ve sen gitmiştin, henüz ilkbahar yeni düşmüştü toprağa:
Günlerdi... belki de saatlerdi sen gideli,
Ayrılığın solmuş rengini almıştı duvarlar.
Daha sonra yıllar geçti aramızdan
Kim bile bilirdi ki bu kadar uzun süreceğini,
Yılların bu kadar çabuk geçeceğini,
Aşk zamansız bir yitirliş hafızamda
ah sevgili ne çok vurdun gecelerime
uykularım derin sarhoşluk narkozunda
ütopyamın ufkunda kaybolan
senin bakışların
hoşçakal sabah güneşim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!