Ahmet Abi Şiiri - Ali Özmen

İki odalı kiralık bir evde öğrenmiştim kiralık bedenleri
Farsça yağmur yağıyordu ve ben dilimi seni susarken istemeden kesmiştim
Oysa otogarlarla ilgili yazacak ne çok şey vardı tam da buraya
Çayları yarım bırakıp bir ölüm bayramına yetişecek kadar
Alakası yoktu belki ama ne zaman düşecek gibi olsam
Olmayan merdivenleri koşarak çıkıp annesini arayan küçük bir kız
O geceye fazladan bir umut eklemeyi başarmış olacaktı
O gelirdi yani aklıma usulca ve ben düşmezdim
Belki de hiçbir zaman saat üçü iki geçip “” gitmezdi.

Durup durup “yerle yeksan oldu Ağustos’un Ahmet abi” derdim
Üstelik o son kadehi de içmemiştik mülteciydik dünyada
Aman yanlış anlama müteahhit değil
Meydanlara kan kusturacak kadar da ayağa kalkmamıştı o kitapta yazan
Dua etmeyi bile birkaç güne sığdırıyordu bilhassa bilenlerimiz
Sıcağın ecnebi dillerindeki en ağır tasvirlerini tatbik ediyor
Ve bütün yönlerde ayrılmayı başarıyorduk küfür eder gibi
İşte ben böyle bir doğum sancısına tanık oluyorken diyelim
Seni gördüm, sevdim, özlemekten öteye geçtim zaman zaman
Senin beni anlayamamış olman ben dâhil hiç kimseyi geri getirmez
Bu arada sana
Ahmet dediğime kızmadın değil mi Turgut abi?