Ahmer Yasir Şiiri - Mücahit Gülbaş

-Bu şiir insanlık tarihinin en pis ve sinsi savaşlarından biri olan Körfez savaşında yitip giden tüm çocuklara adanmıştır-

13 yaşında aldı ilk kez eline silahı
Adı, Ahmer Yasir
Daha iki yıl önce
Yaşamın iğreti ucunda
Pembe yüzlü anasının
sıcacık dizinde uyuyordu
Ahmer Yasir biliyordu
Firavun Mezarları gölgesinde yaşam zordu
Savaşmalıydı,
Orta doğuda racon buydu
Sebep; Su yada petroldü
Bütün ölümler boşuna değil ya elbet
Yaşamak var olmak maksat
Yaşayabilmek için oralarda
Ölmeyi de bilmeliydi
Kocaman bir hurmanın damakta bıraktığı
Ball tadında hem de..
Geride ölenlerin ağıtları kulağında
Kırmızı-beyaz poşusu başında
Kartal gibi bakıp,
Kaşlarını çatmayı öğrendi 13 yaşında...
.....................................................
Hiçbir yaşında da çocuk olamamıştı zaten
Savaşmasını dahi bilmeden
Bir o için,bir özgürlük
Ve bir hurma tadında ölmek için
İnat ve hırsın zaferiyle yürüdü
Karşısında modern çağın ejderhası
Son model yarasa uçaklar,
Uzaktan kumandalı nükleer başlıklar
Ve Özgür dünyanın Amerikan malı
İnsansız bir makina taburu duruyordu....
DAHA ONÜÇ YAŞINDAYDI
Fellucede,bir şafak vakti
Bir vahada,su başında
Kırmızı-beyaz yıldızlı poşusu
Yanıbaşındaa..........
Ağlamayı dahi öğrenememişti
Sevgilisi bile yoktu savaşımını kutsayacak
Bir O vardı bir Ahmer Yasir
Bir garip çocuk....
Gökyüzü patlayıp,ejderhalar kustuğunda
Koca bir orta doğu yangın yeriyken
Buz gibi bir yüzle Tarih sustuğunda
Henüz onüç yaşında
Bir vahada,su başında
Onüç,ondört yada onbeş yaşında
Yüz tane karanfil vardı
Yüz kırmızı karanfil..
Bir O gelsin diye,Bir özgürlük
VE BİR HURMA TADINDA YAŞAM.....................

1991 İzmir