Ahmedim Şiiri - Faruk Anaran

Bir çocuk vardı yıllar önceden
Gülerdi bakınca hafif inceden
Sanırdın dişleri tümü inciden
Ahmedim derdim benim ahmedim

Girerdi apansız her bir düşüme
Kalbimde olurdu sanki üşüme
Sebebiydi ansızın her gülüşüme
Ahmedim derdim benim ahmedim

Yıllar yılı kalbimdeydi
Bilirim ki hep benleydi
Burada olup ta güleydi
Ahmedim derdim benim ahmedim

Bir çocuk vardı teni bem beyaz
Göz rengi siyaha kaçmıştı biraz
Elma yanaklı dudağı kiraz
Ahmedim derdim benim ahmedim

Yağmur yağar o gelecek sanırım.
Saatlerce pencerede kalırım
Onun sesi uzaklardan bilirim
ahmedim benim. benim ahmedin.

kış geldi karlar örtü burayı
kestim ümidi artık duayı
nasıl kapata cam bilmem yarayı
ahmedim ışığım. benim ahmedim

Bilirim bebeğim duyarsın beni
Unutmam unutamam inan ki seni
Ne zaman ki sarsalar bana kefeni
Ahmedim unuturum benim ahmedim.

Ahmedim baban hep seni özler
Bakışları uzakta yolunu gözler
Ne zaman ki tutmasa bu hain dizler
Ahmedim ararım benim ahmedim.

Artık yeter usandım kapımı çalda
Acıma al benden kalbimi şurda
Bilirim bekli yon gözlerin yolda
Ahmedim geldim bekle ahmedim.

Faruk ANARAN
(02.01.2008/VAN)